Gdyby przedstawić Janoska Ensemble pod kątem imponującego wykształcenia, jakie jego członkowie zdobywali pod okiem światowej sławy mistrzów, od strony miast i sal koncertowych, w których rozbrzmiewała ich muzyka, a na koniec dodać, że jest to stacjonujący w Wiedniu kwartet instrumentalny, tworzony przez członków jednej rodziny - mielibyśmy piękny obraz kariery zespołu kameralnego rodem z XIX-wiecznej Europy. Zamiast spodziewanego kwartetu smyczkowego w składzie mamy tu jednak dwoje skrzypiec, fortepian i kontrabas, a choć repertuar obejmuje utwory popularnych wtedy kompozytorów muzyki wirtuozowskiej, takich jak Kreisler, Paganini czy Waxman, to tego rodzaju kreatywna i szczegółowo dopracowana popisowość prawdopodobnie nieczęsto gościła na ówczesnych salonach.

Wizytówką zespołu nie są naturalnie nazwiska pedagogów, ale tworzona przezeń muzyka. Wiedząc jednak, że Ondrej Janoska jest absolwentem klasy Borisa Kuschnira i grał pierwsze skrzypce w orkiestrze Opery Wiedeńskiej oraz w Filharmonii Wiedeńskiej, a jego młodszy brat Roman kształcił się u Pawła Vernikowa, by zabłysnąć jako skrzypek jazzowy w Vienna Art Orchestra, można się spodziewać nie tylko znakomitej techniki, ale i muzykalności najwyższej próby. Wraz ze swoimi talentami i doświadczeniem Janoska Ensemble współtworzy też trzeci z braci, František - lider zespołu, pianista, kompozytor, aranżer oraz ich szwagier Julius Darvas - kontrabasista wiedeńskiej opery i filharmonii.

Muzyka w domach członków zespołu rozbrzmiewała właściwie od zawsze: Julius Darvas stanowi w swojej rodzinie trzecie pokolenie kontrabasistów, a bracia Janoska to już szósta generacja muzyków. Każdemu z nich dane było odkrywać swoją własną drogę artystyczną - tak pośród klasyki, jak i najróżniejszych gatunków muzyki rozrywkowej, by wreszcie wspólną kreatywnością wypracować Janoska Style, jak określają niektórzy ich twórczość.

Podczas poznańskiego koncertu usłyszymy kompozycje z debiutanckiej płyty, zatytułowanej właśnie Janoska Style, wydanej w 2016 roku przez prestiżową wytwórnię Deutsche Grammophon. Obok dzieł wspomnianych już kompozytorów znajdują się na niej takie utwory, jak Medytacja J. Masseneta, Fantazja na tematy z opery Carmen G. Bizeta czy Adiós Nonino A. Piazzolli, choć nie będą to wykonania i aranżacje, do jakich jesteśmy przyzwyczajeni.

Nader często niestety (choć nie od dziś) bywa tak, że instrumentaliści popularnym, lubianym i dobrze sprzedającym się programem próbują zatuszować swoje niedoskonałości warsztatowe, uderzając w tani popis. Pasjonować się muzyką popisową przecież nie grzech; grzechem natomiast byłoby nie słuchać ulubionej muzyki w najlepszym, profesjonalnym wydaniu. Janoska Ensemble stanowi absolutne zaprzeczenie tego typu zabiegów; w ich muzyce słychać nie tylko prędkość smyczków i palców, rozgrzewającą instrumenty do czerwoności, ale przede wszystkim wielką pasję tworzenia muzyki rozrywkowej na najwyższym poziomie.

Magdalena Mateja

• Koncert Janoska Ensemble
• Aula UAM
• 25.11, g. 18
• organizator: Towarzystwo Muzyczne im. H. Wieniawskiego