Poznan.pl, oficjalna strona Miasta Poznania

Ryszard Michalski, działający w Stowarzyszeniu CREO, sam był kiedyś wolontariuszem. Jeździł na obozy jako opiekun- asystent osób niepełnosprawnych, pomagał w organizowaniu dla nich imprez. To było bardzo fajne doświadczenie- wspomina Ryszard.- Ale zauważyłem, że jak wszystko w życiu, wolonatriat też ma kiedyś swój koniec. Przychodzi moment, że trzeba zrobić miejsce młodszym od siebie, a samemu założyć rodzinę, znaleźć pracę, normalnie żyć. Co nie znaczy, że z pomocy innym trzeba rezygnować, po prostu dobrze jest przyciągać nowych ludzi i oddawać im przestrzeń. Tak powstał projekt wolontariatu dla dzieci ze szkół podstawowych pod hasłem: "Wielkoduchy". 

Projekt ten był i będzie realizowany w szkołach podstawowych z Wielkopolski w terminie od 1 września 2014 do 31 grudnia 2015 roku. Polegał on nie tylko na przeprowadzaniu zajęć z dziećmi, w trakcie których mogły one same spróbować, jak to jest poruszać się na wózku inwalidzkim, ale i na przeprowadzeniu "dobrych uczynków" we współpracy z dziećmi.Dzieci ze Szkoły Podstawowej nr 28 w Poznaniu zaprzyjaźniły się na przykład z dziećmi - pacjentami Ośrodka Rehabilitacyjnego w Kiekrzu- opowiada Małgorzata Cieślak ze Stowarzyszenia CREO.- Wspólnie zorganizowaliśmy ognisko, tańce i zabawy dzieci zdrowych i tych w trakcie rehabilitacji, mało tego, gimnazjaliści z tej samej szkoły bardzo mocno włączyli się do akcji! Dużo tu jest działań szkół małych, spoza Poznania, bo też naszym celem było zaktywizowanie dzieci z mniejszych miejscowości. Chodziło o to, by mali wolontariusze o wielkich sercach zaistnieli także poza Poznaniem.I tak się stało.

W ramach projektu "Wielkoduchy" udało się zaangażować 585 uczniów z 31 szkół podstawoych w Wielkopolsce i przeprowadzić ponad 60 inicjatyw, podjętych w ramach Szkolnych Klubów Wielkoducha- uśmiecha się Natalia Stroiwąs ze Stowarzyszenia CREO. Zobaczymy, jak zadziała nasza inicjatywa dla gimnazjalistów, którzy są przecież w wieku bardzo burzliwym, ale i często bardzo znaczącym w poszukiwaniach własnej drogi, tożsamości, idei. Fajnie będzie, jeśli ci ludzie właśnie teraz uwrażliwią się na potrzeby innych. Bo "Wolontariat z klasą" dopiero startuje. W planie są zajęcia na symulatorze starości, a jest to specjlanie przygotowany kombinezon, w którym młodzi ludzie będa mogli poczuć, co to są rwa kulszowa, czy zwyrodnienie kręgosłupa. Chodzi o to, że młodzież prawie w ogóle nie myśli o swojej starości, ani też o starzeniu się innych ludzi. Nie wie, jak to jest być niedołężnym, samotnym, schorowanym. Wspólne zajęcia z ludźmi starszymi, takie, jak te, w Domu Pomocy Społecznej na ulicy Ugory w Poznaniu, gdzie dzieci i pensjonariusze wspólnie tworzyli cudne prace plastyczne, pokazują, że można dzieci na te problemy uwrażliwić poprzez działanie, niekoniecznie tylko przez dydaktykę i teorię.

Chodzi nam także o ważny bardzo wymiar szacunku- mówi Ryszard Michalski.-W czasie naszych spotkań z młodzieżą mieliśmy sygnały, że jest problem ze społecznym odbiorem ludzi starych, niedołężnych, ale i osób niepełnosprawnych. To, że ktoś jest inny, naczej się porusza czy wygląda wywołuje u młodych ludzi w najlepszym wypadku zmieszanie. W najgorszym jest powodem do drwin i zaczepek.

Chcemy o tym rozmawiać i na tym polu działać. Mieliśmy już taką świetną akcję, gdzie mecz koszykówki dla osób na wózkach inwalidzkich "oprawiały"  na trybunie dzieci z "Wielkoduchów"-wspomina Małgorzata Cieślak. Były one odpowiedzialne za doping, machały chorągiewkami, wznosiły zagrzewające okrzyki, a po meczu brały autografy od zawodników na kółkach i same próbowały rzucić piłkę do kosza z wózka. Było bosko! Teraz czekamy na pomysły gimnazjalistów, na ich głos, bo chcemy, żeby "Wolontariat z klasą" to był ich głos. A że bedzie to głos donośny, silny, powalający i wzruszający do łez- tego jesteśmy pewni!