Dla urbanistycznego i architektonicznego rozwoju Poznania w okresie międzywojennym największe znaczenie miała w 1929 r. Powszechna Wystawa Krajowa.
W ramach przygotowań do wystawy miasto zyskało szereg nowych budowli, m.in. doprowadzono do zakończenia budowy obiektów przy ul. Grunwaldzkiej, Święcickiego, Śniadeckich, hotelu Polonia z 400 -oma pokojami, nowoczesnego budynku palmiarni, restauracji parkowej, budynku przy ul. Głogowskiej między ul. Wyspiańskiego i Berwińskiego oraz nowego dworca przy ul. Głogowskiej. Zbudowano wówczas 112 nowych, zdominowanych przez formy klasycystyczne obiektów miejskich, i to w ciągu zaledwie kilku lat. Do rozwiązania spraw związanych z rozplanowaniem oraz zabudową terenów wystawy powołano Biuro Architektoniczne na czele którego stanął Roger Sławski - jeden z najznakomitszych architektów, którego działalność zmieniła wygląd Poznania. Już na emeryturze, prawdopodobnie za namową C.Ratajskiego podjął się funkcji architekta Powszechnej Wystawy Krajowej. Powołał m.in. Pracownię Projektową PeWuKi, sam był autorem koncepcji placu św. Marka "z perystylem wzdłuż trzech boków, którego kolumny posiadały złocone kapitele w "stylu egipskim", pawilonu Pałacu Sztuki (aktualnie Collegium Anatomicum) i Pałacu Rządowego (Collegium Chemicum). Za zasługi przy organizacji wystawy odznaczono go Krzyżem Komandorskim Polonia Restituta.