Gwara poznańska, czyli mowa mieszkańców Poznania, to konglomerat dialektu regionalnego oraz słów wziętych z języka niemieckiego
Do języka niemieckiego gwara nawiązuje nie tylko poprzez germanizmy mantel (płaszcz), ale i składnię: Tego nie idzie kupić (Tego nie można kupić), Żaden problem (Ta sprawa nie stanowi problemu). Charakterystyczne dla gwary są również przyrostki zdrabniające, np. wiaruchna (grupa ludzi). Obecnie gwara używana jest w coraz mniejszym stopniu, choć wciąż popularnością cieszą się, mówione gwarą, audycje radiowe nadawane przez radio "Merkury". Do najczęściej używanych słów gwary poznańskiej, używanych w Poznaniu, należą: bejmy (pieniądze), bimba (tramwaj), chichranie (śmiech), ćmik (papieros), garować (spać), gira (noga), glanc (połysk), gymyla (śmietnik), gzik (twaróg ze śmietaną), kejter (pies), klamoty (kamienie), knyf (fortel, sposób), laczek (pantofel), lasnąć (kupić coś sobie), na szage (na ukos), nygus (leń), papcie (buty), poruta (kompromitacja, wstyd), szczun (chłopak), szneka (drożdżówka), sznupa (twarz), świgać (rzucać), tytka (torba papierowa), winkiel (narożnik), wymarać (wyszukać).