W okresie międzywojennym działały w Poznaniu trzy szkoły wyższe
Szczególną rolę w życiu Poznania odegrał Uniwersytet Poznański, który pod początkową nazwą Wszechnicy Piastowskiej rozpoczął działalność w 1919 roku otwierając Wydział Filozoficzny z liczbą niespełna 2 tys.studentów i wolnych słuchaczy. Intensywne działania na rzecz jego rozbudowy i organizacji doprowadziły do uruchomienia nowych wydziałów, wzrostu liczby pracowników naukowo - dydaktycznych i bazy materialnej. W roku akademickim 1933/34 na 5 wydziałach (Prawno - Ekonomicznym, Lekarskim, Humanistycznym, Matematyczno - Przyrodniczym i Rolno - Leśnym) studiowało 5,4 tys.studentów, najwięcej na Wydziale Prawno - Ekonomicznym, a najmniej na Wydziale Rolno - Leśnym. W okresie międzywojennym Uniwersytet Poznański wykształcił 8,6 tys.absolwentów.
Drugą wyższą uczelnią działającą w międzywojennym Poznaniu była Wyższa Szkoła Handlowa, która w powstała z inicjatywy Izby Przemysłowo - Handlowej w lipcu 1926 roku. Była to jednowydziałowa szkoła prywatna, ze specjalnościami w kierunku handlowym, bankowym, ubezpieczeniowym, konsularnym, komunikacyjnym, spółdzielczym i pedagogicznym, czwarta uczelnia handlowa w Polsce. W 1938 roku przekształcono ją w Akademię Handlową z 6 stałymi katedrami. Studiowało na niej wówczas 875 słuchaczy. Tuż przed II wojną światową przyznano jej prawo nadawania absolwentom stopnia magistra nauk ekonomiczno - handlowych.
W okresie tym działała także Państwowa Wyższa Szkoła Budowy Maszyn i Elektrotechniki, która powstała w 1919 roku na bazie Królewskiej Wyższej Szkoły Budowy Maszyn. Była to wyższa szkoła zawodowa, która posiadała prawo nadawania absolwentom tytułu technologa. Do 1939 roku jej mury opuściło 716 absolwentów.