Prognoza demograficzna do 2050 r. dla jednostek pomocniczych - osiedli w Poznaniu
Prognoza demograficzna dla miasta Poznania do 2050 r., została opracowana przez prof. dra hab. J. Paradysza z Uniwersytetu Ekonomicznego w Poznaniu. Prognoza określa przewidywane stany ludności faktycznie zamieszkałej w Poznaniu 31 grudnia każdego roku z podziałem na grupy wiekowe. Prognoza została oparta na urzędowych zasobach meldunkowych. Dla potrzeb prognozy ludność stała została przeliczona metodą autorską prof. Paradysza na ludność faktyczną. Do podstawowych założeń prognozy należą m.in. ujemne, aczkolwiek polepszające się saldo migracji, wzrost przeciętnego trwania życia oraz początkowy wzrost, a następnie spadek dzietności kobiet, która jednak nie osiągnie poziomu zastępowalności pokoleń. Uwzględniono w niej także chłonność terenów stanowiących rezerwy inwestycyjne pod budownictwo mieszkaniowe w Poznaniu. Autor prognozy wskazuje, iż wobec trwającej już od ponad dwudziestu lat niekorzystnej ewolucji urodzeń i migracji między Poznaniem i sąsiednimi gminami trudno oczekiwać wzrostu liczby ludności Poznania. Procesy depopulacyjne występują obecnie nie tylko wielu dużych skupiskach miejskich, ale także w miejscowościach należących do pozostałych kategorii wielkościowych. Obszary wiejskie w coraz mniejszym stopniu stanowią rezerwuar ludnościowy dla dużych miast. Prognoza zakłada postępujący spadek liczby ludności w Poznaniu. W latach 2015-2050 ludność w Poznaniu zmniejszy się o 98,6 tys. osób, tj. o 19%. Wysokie ilościowe ubytki mają nastąpić w następujących grupach ludności: w wieku 0-17 lat - o 16,5 tys. osób, tj. 19% oraz wieku 18-64 lat - o 118,7 tys. osób, tj. o 34%, w tym w grupie osób w wieku produkcyjnym mobilnym (od 18 do 44 lat) o 78,3 tys. osób, tj. o 37%. Subpopulacją, w której ma nastąpić wzrost liczebności (o 36,4 tys. osób, tj. o 38%), jest grupa ludności w wieku 65+. Wzrost liczby ludności w tym wieku będzie związany z przewidywanym postępującym starzeniem się społeczeństwa. Problem ten dotknie nie tylko Poznań i największe miasta, ale także pozostałe tereny kraju. Prognoza prof. J. Paradysza na lata 2015-2050 została opracowana dla 42 jednostek pomocniczych - osiedli, wydzielonych na terenie miasta Poznania. Przewiduje się w niej silne zróżnicowanie w rozwoju demograficznym małych jednostek przestrzennych. Mimo, iż w większości z nich, szczególnie położonych w centrum miasta, ale także na terenach osiedli z okresu PRL-u, nastąpić ma ubytek liczby ludności (największy na obszarach osiedli: Grunwald Północ, Żegrze i Stary Grunwald - o 50%), to w przypadku 16 jednostek liczba ludności wzrośnie, przy czym w przypadku Osiedlu Fabianowo-Kotowo trzyipółkrotnie, a w przypadku Osiedlu Morasko-Radojewo - dwuipółkrotnie. Osiedla z przewidywanym wzrostem zaludnieniach położone są głównie na obecnych terenach peryferyjnych, Niewielki wzrost zaludnienia ma jednak także objąć niektóre osiedla położone bliżej centrum (Ostrów Tumski-Śródka-Zawady-Komandoria, Wilda). Tereny, na których prognozowany jest największy rozwój demograficzny, należą przeważnie do perspektywicznych obszarów związanych z możliwością zagospodarowania pod budownictwo mieszkaniowe dużych, obecnie wolnych terenów. W perspektywie do 2050 r., w przypadku 16 osiedli można spodziewać się przyrostu liczby dzieci i młodzieży do 17 roku życia (w przypadku 25 osiedli nastąpi spadek). Biorąc pod uwagę grupę w wieku produkcyjnym (18-64), wzrost liczebności ma nastąpić w już tylko w 10 osiedlach (32 - spadek). Za to osób w wieku emerytalnym (65+) przybędzie w aż 33 osiedlach (w 9 spadek), w tym w przypadku osób najstarszych (85+), aż w 40 osiedlach (w 2 spadek). W przypadku edukacyjnych grup wieku, liczba osiedli w których prognozuje się wzrost liczebności poszczególnych przedziałach wiekowych wyniesie: wiek żłobkowy (0-2 lata) - 9 osiedli, wiek przedszkolny (3-6) - 11 osiedli, wiek szkoły podstawowej (7-12) - 16 osiedli, wiek gimnazjalny (13-15) - 21 osiedli, wiek szkoły średniej (16-18) - 17 osiedli, wiek studiów wyższych (19-24) - 17 osiedli.