Sytuacja demograficzna Poznania na tle aglomeracji poznańskiej oraz największych miast w 2013 roku
Ludność Poznania, podobnie jak większości dużych miast w Polsce, w ostatnich latach ulegała systematycznemu ubytkowi. Najwyższe zaludnienie wynoszące 590,1 tys. osób odnotowano w 1990 r. W stosunku do tego roku, populacja miasta zmniejszyła się o 42,1 tys. osób, tj. o 7,1% i na koniec 2013 r. wynosiła 548,0 tys. osób.
W Poznaniu zachodzą dynamiczne zmiany w strukturze wieku. Od 1990 r. - na skutek niskiej liczby urodzeń - aż o 44,1% zmalała liczebność grupy w wieku przedprodukcyjnym. O 2,4% zmalała także liczebność grupy osób w wieku produkcyjnym (18-59/64 lat). Spadek ten następuje po przejściowym wzroście liczebności, który był
rezultatem wejścia do tego przedziału wiekowego wyżu demograficznego z przełomu lat 70. i 80. XX w. Jedyną subpopulacją która zanotowała przyrost w stosunku do 1990 r. były osoby w wieku poprodukcyjnym (wzrost o 40,0%), co było zbieżne z ogólnoeuropejską tendencją starzenia się społeczeństw.
Od połowy lat 80. malejącemu trendowi podlegała liczba urodzeń, skutkiem czego było obniżenie się dzietności kobiet. Po 2002 r. nastąpiło jednak przełamanie spadkowej tendencji, związane m.in. ze wzrostem liczebności kobiet w wieku najwyższej rozrodczości, jednakże wartość tego wskaźnika nie przekroczyła poziomu 1,3. Od 2010 r. ponownie następuje powolny spadek dzietności (w 2013 r. wyniósł 1,17), który, jak się przypuszcza, w najbliższych latach będzie nadal się pogłębiał. Na 1000 mieszkańców umiera rocznie ok. 10 osób, statystycznie o ponad 2 osoby mniej niż w 1990 r. Sytuacja ta jest skutkiem stałego wydłużania się przeciętnego trwania życia.