Słownik gwary miejskiej Poznania

Hasło na dziś

poznan.pl Gwara Poznania

brynczeć

rozmiar tekstu drukuj kod qr
  • brynczeć powsz. [marudzić, zrzędzić]: Nie bręcz, matka, ino mi pomóż nogę z tej drabki wytaśtać. Widzę, z taksówki wysiadają dwaj. I, słyszę, mówi pierwszy: Nie mogę, czeku, zrozum, czeku, wracam z polowania, czeku, i żona mi w domu bręczy. Latoś byli w Jugosławii. Mieli przyjechać tutaj, ale żona mu bręczała, że nic nie ma z życia. [...] ino już tak nie bręcz! Nie bręcz, bo już mnie głowa rozbolała od tego bręczenia. Przestań już bręczeć! Co mi tak bręczysz nad uchem! Zasłysz. Co nom te stare kakry mają brynczeć. Jeszcze tam brynczeli, ale uspokoiło się, jak kalosz zagwizdał i zaczął się mecz. Ale nie brynczcie, że głabłem szplina, że kupa lumpów, a szczuna ni ma! Chłopyszek brynczy tyż, a jakże: Tata, nabombiesz sobie kabze. Jak sobie nie czasnoł bómbki, to ciyngiym coś brynczoł. Inform.
  • brynczeć

sieci społecznościowe