Słownik gwary miejskiej Poznania

Hasło na dziś

poznan.pl Gwara Poznania

leżanka

rozmiar tekstu drukuj kod qr
  • leżanka powsz. [rodzaj tapczanu; kozetka]: Po nocach dręczyła tym samym tematem ojca, który... kupił wreszcie dla mnie osobną leżankę. Gordziel... nie wyrzucał ze swego łóżka przypadkowego lokatora, kładł się na starą leżankę i najspokojniej w świecie zasypiał nakryty kocem po uszy. Pojawiały się tam wspaniałe leżanki o sprężynach przebitych przez plusz. Odpoczywajcie i zostawcie ludzi w spokoju. Leżankę macie. Drodzy moi! woła nagle profesorowa wieczorem z leżanki. W głośniku znów zaczęło zgrzytać. Kunicki położył się na leżance. Pomógł zdjąć jej płaszcz, rozejrzała się z zakłopotaniem, potem usiadła na leżance. Wracam zrezygnowany na leżankę, znowu witają mnie książki techniczne i broszury. Tuman pyłu spowijał leżankę. Moja leżanka staromodna, z wysokim zagłówkiem. Myślałem o ciemnej plamie na gobelinowym, wytartym obiciu leżanki. [...] historyczna kozetka z pokoju Leokadii, nazywana w Poznaniu leżanką. Przemiana materii: powinnam poleżeć pół godziny na leżance dla uspokojenia i odpoczynku. Bił zdenerwowany w obicie leżanki. Przewodniczący wyciągnął się na leżance i dyszał z gniewu i zmęczenia. [...] położyć się w niskim pokoiku na leżance pachnącej naftaliną, w lodowatej pościeli. Lete do sypialki. Frącka w nojlepsze gnije na leżance i czyto książke. [...] pewna wdowa oferowała "leżankę, jak nową, na której chętnie coś straci". Mieli tam ino dwa łóżka drewnianne i leżanke. Inform.

sieci społecznościowe