• paskud 1. przestarz. [ropień, wrzód, fistuła]: [...] jedni chorują na ślepą kiszkę, inni na zołzy, jeszcze inni na zapalinie pyska i racic, a jeszcze inni docna na paskuda, jak nieprzymierzając jo sa z rodowitych Kaczmarków. Nie poszłam, bo mi się taki paskud w gymbie zrobił. Inform. 2. powsz., wyzyw., pogardl. [o kimś niemiłym, złośliwym, dokuczliwym]: Spróbuj go pocałować w co innego. Jest paskud, mały, ale ruchliwy. Ruch zaraz się zacznie, będzie musiał odejść ten łysy paskud. Idź, idź ty paskudzie. Pochwycił haczyk z kuchni i krzyczał, że poprzetrąca "temu paskudowi gnaty". Chłopów trzeba trzymać. Samoluby, kutwy i paskudy. Powinien pan wpakować paskuda do więzienia. Czasym rano, jak staje za masłym i nie dostaje, tobym tych paskudów, pani... Ja bym ich mogła żywcem dusić. Ano mus był... Jakieś paskudy pierwszej nocy strzelały z lasu. Precz wy paskudy, do pokoju! No ty paskudzie jakiś, coś ty zrobił? Inform.

sieci społecznościowe