Kościół Pana Jezusa pw. Najświętszej Krwi Pana Jezusa (ul. Żydowska 34)
Powstanie tej świątyni związane jest z legendą o cudzie trzech hostii. W piwnicy stojącej tu wcześniej kamienicy miano w 1399 r.dokonać profanacji hostii. W 1 poł. XVII w. budynkiem zainteresowali się karmelici trzewiczkowi. Około 1660 r. zakonnicy uzyskali posesję, a na początku XVIII w. - wykorzystując częściowo mury gotyckiej kamienicy - wznieśli na niej niewielki barokowy kościół. Obecnie jest kościołem rektorskim w parafii farnej.
Na fasadzie kościoła odsłonięto fragmenty gotyckich murów dawnej kamieniczki mieszczańskiej. nad barokowym portalem znajduje się gotycka figura kamienna Madonny z Dzieciątkiem z ok. 1500 r., przeniesiona tu ok. 1900 r. z kamieniczki na Starym Rynku. Jednonawowe wnętrze świątyni ma jednolite, późnobarokowe wyposażenie (m.in. trzy ołtarze, ambonę, obrazy z XVII i XVIII w.). Na ścianie południowej rzeźba Opłakiwanie Chrystusa z początku XVI w., przeniesiona tu z dawnej kolegiaty św. Marii Magdaleny. Polichromię sklepień - m.in. ze scenami cudu trzech hostii - wykonał w 1735 r. Adam Swach. Kaplicę w podziemiach świątyni przebudowano w 1914 r. wg projektu Mariana Andrzejewskiego.
Tekst za: "Poznań od A do Z" pod redakcją Włodzimierza Łęckiego i Piotra Maluśkiewicza, Wydawnictwo Kurpisz S. A., Poznań 1998