Poznan.pl, oficjalna strona Miasta Poznania

Drzewo o regularnej koronie, w wieku około 250-300 lat i 375 cm obwodu (na wys. 130 cm), posiada duże wartości estetyczne. Stanowi ważny element krajobrazu gęsto zabudowanej dzielnicy Wilda, w której każda enklawa zieleni ma bardzo duże znaczenie dla mieszkańców. Drzewa pomnikowe, szczególnie w dużych miastach, stanowią wartość dodaną; są cennym świadkiem historii i dziedzictwem przyrodniczym. Odgrywają ważną rolę społeczną, przyrodniczą i zdrowotną.

Opinia specjalistyczna wykonana przez dr hab. inż. Dorotę Wrońską-Pilarek z Uniwersytetu Przyrodniczego w Poznaniu potwierdziła wysoką wartość krajobrazową, przyrodniczą i zdrowotną drzewa oraz indywidualne cechy wyróżniające je w skali miasta spośród innych obiektów przyrody ożywionej. Przegląd arborystyczny przeprowadzony w sierpniu br. nie wykazał ubytków w konarach i górnych częściach pnia drzewa. Drewno jest całkowicie zdrowe, nieuszkodzone, o pełnej wytrzymałości mechanicznej. Dąb szypułkowy jest drzewem dojrzałym i w bardzo dobrej kondycji zdrowotnej.

W stosunku do pomnika przyrody wprowadzono szereg ograniczeń, w tym m.in. zakaz wykonywania prac ziemnych trwale zniekształcających rzeźbę terenu, dokonywania zmian stosunków wodnych, uszkadzania i zanieczyszczania gleby oraz umieszczania tablic reklamowych. Zobowiązano nadzorującego teren do stałego monitorowania stanu pomnika przyrody oraz wykonywania zabiegów pielęgnacyjnych i zabezpieczających (w tym stałej, fachowej, kompleksowej oceny stanu zdrowotnego drzewa, niezbędnych działań w koronie).  

Projekt uchwały uzgodniono z miejskimi jednostkami organizacyjnymi, jak również z Radą Osiedla Wilda, inicjatorem ustanowienia przyjętej formy ochrony przyrody.

Anna Siwczyk -  artysta z Poznania, osoba o dużej wrażliwości i niesamowitej skromności; oprócz fotografii tworzyła "rzemieślnicze rękodzieła"; interesowała się Wildą, dzielnicą Poznania, w której mieszkała (wystawa fotografii Portret Wildy w 2006 r.).

Artystka miała dar rozmawiania z każdym i na każdy temat. Wspólny język znalazła z małymi pacjentami Wielkopolskiego Centrum Onkologii. Dzieliła się wiedzą i pasją, przekazując dzieciom tajniki rękodzieła artystycznego, zdobienia pisanek i świątecznych stroików. Dzięki Ani w dramatycznej monotonii szpitalnych dni pojawiły się wszystkie barwy tego świata, niosąc radość i, choć na chwilę, odsuwając problem choroby na dalszy plan.