Tradycją od lat jest wręczanie w dzień Święta Patronów Miasta 29 czerwca honorowego obywatelstwa Poznania oraz tytułów zasłużonego dla miasta Poznania. Na sesji 14 maja Rada Miasta podjęła w tej sprawie uchwały. Honorowe obywatelstwo przyznano Andrzejowi Wituskiemu.
Andrzej Wituski urodził się 23 lutego 1932 roku w Poznaniu. Pochodzi z rodziny od pokoleń związanej ze stolicą Wielkopolski. Z Urzędem Miasta Poznania związany był od roku 1971 gdzie początkowo kierował Wydziałem Handlu, Przemysłu i Usług. W latach 1973-1982 pełnił funkcję zastępcy przewodniczącego Prezydium Rady Narodowej oraz wiceprezydenta miasta. W latach 1982 - 1990 pełnił funkcję prezydenta miasta Poznania. Do najważniejszych przedsięwzięć Andrzeja Wituskiego zalicza się powoływanie nowych instytucji kultury (m.in. Polski Teatr Tańca) oraz rozpoczęcie budowy szybkiego tramwaju i kompleksu sportowego nad Maltą. Ważnym polem działalności do dziś jest współpraca z Towarzystwem Muzycznym im. Henryka Wieniawskiego organizującego międzynarodowe konkursy skrzypcowe i lutnicze.
Przeciwko tej kandydaturze wystąpił szef klubu radnych PiS Przemysław Alexandrowicz, który poinformował, że ta kandydatura nie została uzgodniona z klubem opozycyjnym. - Życiorys Andrzeja Wituskiego jest bardzo bogaty i nie odmawiam mu zasług, ale ja niestety pamiętam, że był on wysokim funkcjonariuszem partii komunistycznej, kiedy wielu moich kolegów było w więzieniach i ja o tym zapomnieć nie mogę - uzasadniał radny.
Przyznanie tytułów zasłużonych dla miasta Poznania odbyło się bez kontrowersji. Przyznano go czterem osobom i jednej organizacji, poniżej lista uhonorowanych:
Izabella Gustowska urodziła się w Poznaniu w 1948 roku, studiowała w Państwowej Wyższej Szkole Sztuk Plastycznych w Poznaniu (obecnie Uniwersytet Artystyczny).
Należała do grupy Od Nowa (1970-78), która wykonywała działania parateatralne w przestrzeni, natomiast od roku 1979 do 1992 prowadziła poznańską Galerię ON. Także w tym czasie rozwijała swoją karierę akademicką, pełniąc funkcję prorektora ds. nauczania w latach 1987-1990. W 1999 roku otrzymała Nagrodę Artystyczną Miasta Poznania. W większości prac artystka korzysta z różnych rodzajów mediów. Pionierskim osiągnięciem w jej życiorysie było stworzenie w 2002 roku na poznańskiej ASP wraz z gronem wykładowców pierwszej w Polsce Katedry Intermediów.
Leonard Szymański urodził się 18 czerwca 1939 roku w Poznaniu. Od 1980 r. rozpoczął aktywną działalność w Niezależnym Samorządnym Związku Zawodowym "Solidarność". Był współorganizatorem wolnych związków zawodowych w Regionie Wielkopolska, wiceprzewodniczącym Zakładowego Komitetu Założycielskiego w "Wiepofamie".
Aresztowany w maju 1983 roku. W wyborach 4 czerwca 1989 r. uzyskał mandat posła na Sejm X kadencji jako kandydat bezpartyjny z poparciem Komitetu Obywatelskiego. W 2012 odznaczony został Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski.
Juliusz Kubel, regionalista, znawca i popularyzator poznańskiej gwary, radiowiec, autor słuchowisk, opowiadań, wierszy, tekstów piosenek i niezliczonej ilości felietonów, radny miejski.Od 1968 do 1990 roku pracował w Regionalnej Rozgłośni Polskiego Radia w Poznaniu. Był publicystą "Gazety Poznańskiej". Jego zawodowa aktywność to przede wszystkim praca literacka (słuchowiskowa, prozatorska i poetycka), publicystyczna. W latach 1980-1981 był współzałożycielem zakładowej Solidarności w poznańskim ośrodku Radia i Telewizji, a po roku 1989 między innymi prezesem poznańskiego oddziału Stowarzyszenia Dziennikarzy Polskich oraz radnym miejskim dwóch kadencji.
dr Marek Rezler jest historykiem wojskowości oraz dziejów Poznania i Wielkopolski XIX i XX wieku. Urodził się 31 lipca 1948 r. w Gorzowie Wielkopolskim. Od roku 1966, w którym przyjechał do Poznania na studia, związał się emocjonalnie z naszym miastem podejmując badania historyczne i działalność popularyzatorską i edukacyjną. Napisał ponad 20 książek i 200 artykułów, w tym znaczące dla upowszechniania tradycji pracy organicznej biografie Emilii Sczanieckiej i Hipolita Cegielskiego, a także zarysy biograficzne Jana Henryka Dąbrowskiego, Piotra Wawrzyniaka, Karola Marcinkowskiego i dowódców 15 Pułku Ułanów Poznańskich.
Aeroklub Poznański im. Wandy Modlibowskiej jest pierwszym polskim aeroklubem i historycznym spadkobiercą organizacji lotniczych działających w Poznaniu od 1919 roku: Aeroklubu Polskiego założonego w roku 1919, Związku Lotników Polskich (lata 1922-1928), Wielkopolskiego Klubu Lotników (1928-1931), Poznańskiego Aeroklubu Akademickiego (1928-1931), Aeroklubu Poznańskiego (lata 1931-1939), oraz reaktywowanego po wojnie w roku 1945 Aeroklubu Poznańskiego. Aeroklub Polski w Poznaniu powstał w dniu 30.10.1919 z inicjatywy członków redakcji pierwszego polskiego czasopisma lotniczego ,,Polska Flota Napowietrzna" wychodzącego w Poznaniu. Pierwszym prezesem aeroklubu wybrany został prezydent miasta Poznania Jarogniew Drwęski.
jg, mat.
© Wydawnictwo Miejskie Posnania 2019