Z cyklu: W ramach designu
Krystyna Łuczak-Surówka, Organiczne formy z tworzyw sztucznych. Polskie meble z lat 1950-1970
Odwilż wraz z ponownym otwarciem Polski na Zachód przyniosła szereg zmian, nie tylko polityczno-społecznych. Fascynacja sztuką abstrakcyjną oraz wzornictwem organicznym zaowocowała nowymi poszukiwaniami formalnymi. Eksperymenty podjęte najpierw w wiklinie i sklejce a następnie w tworzywach sztucznych (igielit, winidur, żywica epoksydowa) pozwoliły wprowadzić do polskiego wzornictwa nowy paradygmat konstrukcji.
Projektanci w latach 50. samodzielnie podjęli pracę w nowych materiałach, wykorzystując ich plastyczne właściwości. Przemysł pierwsze zainteresowanie możliwością produkcji mebli z żywicy wykazał dopiero w następnej dekadzie, ale pomimo udanej współpracy z projektantami nie udało się ich wprowadzić do seryjnej produkcji. Brak dostępu do materiałów oraz wsparcia technologicznego nie przeszkodził jednak polskim projektantom w stworzeniu szeregu projektów organicznych siedzisk z tworzyw sztucznych od lat 50. do 70.
Krystyna Łuczak-Surówka - historyk sztuki i wzornictwa. Wykładowczyni Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie, gdzie prowadzi zajęcia m.in. z historii wzornictwa w Polsce. Współpracuje z Instytutem Wzornictwa Przemysłowego. Konsultantka Słownika Projektantów Polskich. Autorka książki "Historia polskiego wzornictwa".
Zobacz www.arsenal.art.pl