Standardy ochrony dzieci
Od 15 lutego 2024 r. wszedł w życie nowy obowiązek prawny - wszystkie podmioty pracujące z dziećmi zobowiązane są do wprowadzenia standardów ochrony małoletnich.
Standardy mają być zbiorem zasad wskazujący jak tworzyć bezpieczne i przyjazne środowisko w placówkach, gdzie przebywają dzieci. Mają również określać ścieżki postępowania i odpowiedzialności w przypadku podejrzenia krzywdzenia dziecka.
Obecnie Miejskie Centrum Interwencji Kryzysowej opracowuje Politykę Ochrony Dzieci przed krzywdzeniem w naszych hostelach i punkcie pomocy ambulatoryjnej, która zawierać będzie standardy ochrony najmłodszych obowiązujące całą kardę jednostki.
Dokument dostępny będzie na stronie www niebawem.
*****
Czy to już przemoc....?
Jeśli czyjeś działania powodują Twoje cierpienie i ból, negatywnie wpływają na Twoje zdrowie fizyczne czy psychiczne, a osoba od której takich zachowań doznajesz, działa w zamierzony sposób, wykorzystuje swoją przewagę i narusza Twoje prawa oraz dobra osobiste, to bez wątpienia doświadczasz przemocy.
Osoba stosująca przemoc często deklaratywnie twierdzi, że ma dobre intencje i "robi to wszystko dla Twojego dobra". Manipuluje przekonując, że to Twoje działania, a nie jej są problemem. Twoje poczucie własnej wartości zastąpione zostaje poczuciem winy. Jednocześnie stałym elementem Waszych relacji jest dawanie kolejnej szansy czy odnajdywanie usprawiedliwienia dla zachowań przemocowych.
Pamiętaj, że kto za pomocą siły zmusza Cię do określonych zachowań - stosuje przemoc.
Nie zawsze przemoc będzie związana z siłą fizyczną. Często przybiera formę znacznie trudniejszą do zauważenia. Upokorzenia, szantaże, groźby, oskarżenia, kontrolowanie czy izolowanie to przejawy przemocy psychicznej.
Pamiętaj, że przemoc ma szeroki wachlarz naruszeń. Przemocą będzie naruszenie nietykalności fizycznej (przemoc fizyczna), godności osobistej (przemoc psychiczna) czy intymności (przemoc seksualna). Przemoc to także naruszenie własności (przemoc ekonomiczna) oraz obowiązku do opieki ze strony najbliższych (zaniedbywanie).
Przemoc w rodzinie to przestępstwo. Jednocześnie osoby, które się z nią zmagają, mają prawo otrzymać odpowiednią pomoc instytucjonalną.
Pierwszą pomoc możesz otrzymać w Punkcie Interwencji Kryzysowej, działającym całodobowo. Tel. 509 111 508.
*****
Reaguj ! Masz prawo i obowiązek
Prawo zabrania stosowania przemocy i krzywdzenia bliskich. Każdy, kto jest świadkiem przemocy czy podejrzewa, że ktoś jej doświadcza, zgodnie z prawem zobowiązany jest do działania. Często bowiem tylko reakcja postronnej osoby może pomóc przerwać "zamknięty krąg" przemocy domowej. Z kolei bierność świadków niestety może doprowadzić do tragedii. Nie bądź więc obojętny.
Pamiętaj, że przemoc zdarzyć się może w każdej rodzinie, niezależnie od jej poziomu wykształcenia czy sytuacji ekonomicznej.
Jeśli znasz osobę, która doświadcza przemocy i czujesz się na siłach, możesz spróbować z nią porozmawiać - wysłuchać, zapewnić, że jej wierzysz, przekonać, że ma prawo szukać pomocy, wesprzeć informacjami, gdzie może ją znaleźć.
Jeśli przemoc dotyczy osoby Tobie nieznanej lub masz opory przed rozmową, możesz spisać niepokojące Cię fakty i przekazać te informacje odpowiednim służbom. To może być policja, MOPR, może zgłosić się także do Punktu Interwencji Kryzysowej.
Jeśli jesteś świadkiem przemocy wobec dziecka, osoby starszej czy z niepełnosprawnością, nie zwlekaj - to szczególnie bezbronne osoby, które często nie wiedzą, gdzie szukać pomocy.
Pamiętaj, że każdego zgłoszenia o podejrzeniu przemocy można dokonać również anonimowo.
***
Osobisty Plan Awaryjny
Jeśli wiesz, że możesz doświadczyć przemocy domowej, przygotuj osobisty plan awaryjny.
Jeśli zdarzy się coś złego, będziesz od razu wiedzieć, jak zareagować i gdzie pójść. Twoje bezpieczeństwo to priorytet.
Nie jesteś winna/y przemocy i są ludzie, którzy chcą Ci pomóc!
1. Obserwuj zachowania osoby agresywnej:
To ważne, żeby wiedzieć, jakie zachowania zapowiadają najgorsze i kiedy sytuacja staje się niebezpieczna dla Ciebie, Twoich najbliższych, dzieci.
Jeśli awantury, krzyki nasilają się, jeśli coraz częściej słyszysz groźby pod swoim adresem, jeśli doświadczasz przemocy fizycznej np. szarpania, popychania, bicia, czy też zmuszania do seksu - to są sygnały, że przemoc się nasila i narasta.
2. Naucz dzieci dbać o bezpieczeństwo:
Powiedz dzieciom, gdzie mogą szukać pomocy:
- np. że mogą pukać do zaprzyjaźnionego sąsiada lub sąsiadki,
- naucz je numeru alarmowego,
- porozmawiaj z nimi, że nie są one winne przemocy i kłótni,
- ustalcie, gdzie znajduje się klucz do domu, jak otworzyć drzwi wejściowe, gdyby coś się stało,
- upewnij się, że znają adres mieszkania, gdyby musiały wzywać służby.
3. Bezpieczne miejsce
Zastanów się, gdzie w Twoim domu możesz znaleźć bezpieczne schronienie.
Ważne, by nie znajdowały się tam żadne niebezpieczne narzędzia.
Unikaj kuchni, garażu, łazienki i innych miejsc, gdzie może być twarda posadzka albo niebezpieczne przedmioty.
4. Bądź przygotowany/a do ucieczki:
Spakuj wszystko do podręcznej torby, trzymaj ją pod ręką, tak żeby w każdej chwili móc ją zabrać. Lista rzeczy, o których trzeba pamiętać: ważne dokumenty np. paszport, dowód osobisty, leki, telefon, pieniądze/ karta płatnicza, ładowarka, ważne numery telefonów, klucze do domu, obdukcje lekarskie (jeśli masz), numery kont bankowych (zapisane), bielizna na zmianę, szczoteczka do zębów.
5. W sytuacji zagrożenia:
Nie uciekaj od dzieci! One także mogą być zagrożone.
Jeśli nie masz możliwości ucieczki, schowaj się w rogu pokoju. Skul się, osłaniając rękoma twarz i głowę.
Postaraj się zawsze mieć przy sobie telefon z naładowaną baterią.
Wzywaj pomocy: 997, 112.
W telefonie komórkowym numer alarmowy zaprogramuj tak, żebyś mogła/mógł wybrać go jednym klawiszem. Poza telefonem policji warto mieć także pod ręką numery telefonu pogotowia ratunkowego, bliskiej Ci osoby oraz numer telefonu do schroniska, gdzie możesz uzyskać pomoc i wsparcie.
Jeśli musisz wzywać pomoc w miejscu publicznym, np. na klatce schodowej, zastanów się, czy zamiast wołania o pomoc nie krzyczeć PALI SIĘ! - co może okazać się skuteczniejsze.
Jeśli z interwencją przyjedzie policja, a boisz się o swoje życie i zdrowie, domagaj się, aby sprawca przemocy został zatrzymany na 48 godzin. Zyskasz w ten sposób czas, żeby znaleźć schronienie, uzyskać pomoc. Pamiętaj, że mimo stanu epidemii służby mają obowiązek niezwłocznie reagować na przypadki przemocy domowej!
6. Poznaj swoich sojuszników:
Rozmawiaj z rodziną, sąsiadami i znajomymi o sytuacji w Twoim domu.
Opracuj wspólnie z nimi strategię postępowania na wypadek, gdybyś potrzebował/a ich pomocy. Pomocne może się okazać ustalenie słowa awaryjnego - jeśli go użyjesz, będą wiedzieli, że pilnie potrzebujesz pomocy.
Spróbuj wypełnić poniższą listę, osób do których możesz zadzwonić po wsparcie: przyjaciel/ciółka; osoba z rodziny; dzielnicowy/a; zaufany nauczyciel/ka ze szkoły dziecka; zaprzyjaźniony sąsiad/ka; kolega/koleżanka z pracy, któremu ufasz; organizacja społeczna, która Ci pomoże; lekarz/lekarka, który Cię zna.
Plan Awaryjny opracowany został przez Biuro Rzecznika Praw Obywatelskich we współpracy z Fundacją Feminoteka, Centrum Praw Kobiet i Niebieska Linia IPZ.