Największy wpływ na wybuch, przebieg i zwycięstwo Powstania Wielkopolskiego 1918-1919 miały przede wszystkim takie osoby, jak:...
Największy wpływ na wybuch, przebieg i zwycięstwo Powstania Wielkopolskiego 1918-1919 miały przede wszystkim takie osoby, jak: Stanisław Adamski ,Władysław Anders, Roman Dmowski, Witold Hulewicz, Daniel Kęszycki, Wojciech Korfanty, Józef Dowbor-Muśnicki, Ignacy Jan Paderewski, Mieczysław Paluch, Henryk Śniegocki, Stanisław Taczak, Wincenty Wierzejewski.
Józef Dowbor-Muśnicki (1867-1937), gen. broni, głównodowodzący Powstania Wielkopolskiego; z inicjatywy J. Piłsudskiego objął stanowisko głównodowodzącego powstania, któremu początkowo przewodził S. Taczak; do Poznania przybył 8 stycznia, a stanowisko głównodowodzącego przejął oficjalnie 16 stycznia; jego zamiarem było sformowanie 50-, 60-tysięcznej armii, opierającej się na oddziałach powstańczych i poborze do wojska (w czerwcu 1919 r. sformowana przezeń Armia Wielkopolska liczyła łącznie 10 tys. oficerów, 92 tys. podoficerów i strzelców i składała się z trzech dywizji piechoty, pułków toruńskiego i bytomskiego, trzech pułków kawalerii, trzech pułków artylerii ciężkiej, dywizjonu artylerii konnej, formacji lotniczej, dwóch batalionów saperów, dwóch batalionów łączności, batalionu kolejowego, oddziałów żandarmerii, oddziałów garnizonowych oraz liczących ponad 100 tys. żołnierzy formacji Straży Ludowej, dysponowała ponadto zorganizowaną służbą sanitarno-medyczną); szybko dokonał podziału frontu wielkopolskiego na cztery odcinki: płn., zach., płd.-zach. i płd., które po zawarciu rozejmu w Trewirze zreorganizował w trzy odcinki: płn., zach. i płd.; dla usprawnienia wojsk utworzył trzy komendy etapów w Poznaniu, Gnieźnie i Jarocinie; powołał szereg różnego typu szkół wojskowych; popierał inicjatywy rozszerzenia powstania na Pomorze i opanowanie Gdańska; w uznaniu zasług 19 marca 1919 r. otrzymał awans na gen. broni;
Ignacy Jan Paderewski (1860-1941), muzyk, działacz niepodległościowy, mąż stanu; w grudniu 1918 r. wybrał się do Polski; 25 grudnia przybył do Gdańska, skąd miał udać się do Warszawy, aby pogodzić dwa obozy polityczne walczące o władzę (piłsudczycy i endecja); w międzyczasie został jednak - wbrew niemieckim władzom miasta - zaproszony do Poznania; jego powitanie w Poznaniu 26 grudnia 1918 r. przekształciło się w wielką polską manifestację patriotyczną, a po kontrmanifestacji Niemców - w starcia zbrojne pomiędzy Polakami i Niemcami; l stycznia 1919 r. przez Ostrów Wlkp. pojechał do Warszawy; 16 stycznia stanął na czele rządu, pełniąc jednocześnie obowiązki ministra spraw zagranicznych; reprezentował Polskę na konferencji pokojowej w Paryżu; w imieniu Polski podpisał traktat pokojowy z Niemcami, który ustalał zachodnią granicę odrodzonego państwa polskiego;