Początki Wspólnoty z Taizé założonej przez brata Rogera sięgają 1940 roku
W 1940 r. 25-letni brat Roger opuścił Szwajcarię i zamieszkał we francuskiej wiosce Taizé. W czasie II wojny światowej postanowił nieść pomoc ludziom, którzy są w trudnej sytuacji życiowej, a Taizé okazało się bardzo dobrym ku temu miejscem - znajdowało się w pobliżu linii demarkacyjnej dzielącej Francję na dwie części i umożliwiało przyjmowanie uchodźców uciekających przed wojną. Dzięki niewielkiej pożyczce brat Roger kupił opuszczony od wielu lat dom i poprosił jedną ze swych sióstr, Geneviève, o pomoc. Środki materialne, którymi rodzeństwo dysponowało, były ograniczone - nie było bieżącej wody, a wyżywienie było bardzo skromne. Jesienią 1942 r. przyjaciel rodziny, emerytowany oficer francuski, uprzedził brata Rogera, że jego działalność została odkryta i że musi bezzwłocznie wyjechać. Do końca wojny brat Roger przebywał więc w Genewie, gdzie z pierwszymi braćmi rozpoczął życie wspólnotowe. Do Taizé powrócili oni w 1944 r., a w 1945 r. dołączyła do nich siostra Geneviève, która zaopiekowała się dziećmi osieroconymi w czasie wojny. Przez następne lata do wspólnoty przyłączali się kolejni młodzi mężczyźni. W 1949 r. siedmiu z nich zobowiązało się na zawsze do zachowania celibatu, życia wspólnotowego i coraz większej prostoty. W latach 1952-53 brat Roger napisał Regułę Taizé, której fundamenty stanowiły trzy słowa streszczające Ewangelię: radość, prostota, miłosierdzie. Główną ideą reguły autor uczynił ekumenizm i pojednanie między podzielonymi Kościołami chrześcijańskimi.
Dzisiaj Wspólnota Taizé liczy ponad stu braci, w tym trzech Polaków. Są wśród nich katolicy i ewangelicy różnych Kościołów, pochodzący z ok. 30 krajów. Bracia żyją z własnej pracy, nie przyjmują żadnych darowizn. Niektórzy mieszkają w najbiedniejszych zakątkach świata i starają się dawać świadectwo miłości najbiedniejszym, więźniom, umierającym. Od 2005 r., roku śmierci brata Rogera, przełożonym wspólnoty jest brat Alois - katolik pochodzący z Niemiec.
Od końca lat 50. bracia z Taizé organizują dla młodych ludzi cotygodniowe spotkania modlitewno-refleksyjne, które są etapami Pielgrzymki Zaufania przez Ziemię. Uczestnicy biorą udział w spotkaniach w ramach jednej z pięciu grup: źródeł wiary, biblijnej, pracy, chóru lub ciszy. Tydzień po tygodniu analizują m.in. List z Taizé, pisany przez przeora i publikowany pod koniec każdego roku. Z roku na rok liczba odwiedzających Taizé zwiększa się. Przyjmowaniem i kwaterowaniem młodych ludzi zajmują się siostry św. Andrzeja, polskie siostry urszulanki oraz siostry szarytki.
Ponadto, od 1978 r., na przełomie roku, w jednym z europejskich miast wspólnota organizuje modlitewne spotkania ekumeniczne - Europejskie Spotkania Młodych, nazywane Ekumeniczną Pielgrzymką przez Ziemię. Młodzież jest przyjmowana przez miejscowe parafie, a zakwaterowanie znajduje u rodzin lub w obiektach publicznych. Modlitwy, obiad i kolacja odbywają się w halach wystawowych zaadaptowanych specjalnie na tę okazję. Program dnia obejmuje: śniadanie u rodziny goszczącej, modlitwę w parafii, spotkanie refleksyjne w małej grupie międzynarodowej, obiad, modlitwę, zajęcia warsztatowe, kolację, modlitwę. W noc sylwestrową uczestnicy biorą udział we wspólnej modlitwie o pokój, a następnie w zabawie sylwestrowej. 1 stycznia uczestnicy spożywają świąteczny obiad u goszczących rodzin.
W Polsce Europejskie Spotkanie Młodych odbyło się trzy razy - dwukrotnie we Wrocławiu i raz w Warszawie. W 2009 r. 32. spotkanie młodych odbędzie się w Poznaniu. Stolica Wielkopolski od 29 grudnia 2009 r. do 2 stycznia 2010 r. gościć będzie ponad 30 tys. młodych ludzi z Europy i innych kontynentów. Miejscem spotkań będą parafie oraz hale i place Międzynarodowych Targów Poznańskich.