• łatus lekc., wyzyw. [człowiek niedbale ubrany, obdartus; także urwis, łobuz]: [...] szlag by cię trafił wewte i wewte łatusie jeden i złodzieju ludzkiego zdrowia. Słuchaj Kaczmarek, łatusie jeden. Jak ostatni łatus będę po wsi łaził, a stary papierkami wychodek wytapetuje. Kiedy mam użyć życia, jak nie teraz. Te z "lepszych" domów, którym nie pozwalano bawić się z "pańskimi" łatusami, patrzyły zazdrośnie na rozkrzyczany placyk przed koszarami. Obejrzałem się, mieli zielone twarze, jak każdy o tej porze, kto nie dojada, za to uczy się w nadmiarze, trochę nie domyci, bo właśnie była moda na łatusów i zaniedbańców. [...] wy chorobne morusy! wy łatusy!, nawet nam dała parę groszy. Jakiś łatus wysmarował smyk i struny smalcem! Ale z niego łatus! Łatus z kryminału. Czego ten łatus tu szuka? Ino wstyd przynosi! Zasłysz.

sieci społecznościowe