namykać się

  • namykać się ndk namknąć się dk [usuwać się, usunąć się]: Chowejcie dzieci, namykejcie sie z drogi, bo siwek sie strachnął. [...] pierduśnik namknął się, a ja poszłam sobie dalej. Namknij się, ty, Ślązak. Namknijcie się, teraz ja. Maniuś odepchnął żołnierza urlopnika. Paniusiu, niech się pani namknie sa styndy, bo trochę zaprószę stancję, trzebno dziurę kuć. Istne cioty, nie sąsiadki. Nie namkniecie się? Nie? Jo wom pokoże! Dzieci, namkcie sie, bo kopne, za chwiłke przyjdźcie nazod. Ty pukwo chorobno, namkniesz sie od mojego męża? Namknijcie sie sa styndy, bo jak rąbne kluczami kómu w łeb, to sie giyrami nakryje. Na co czekocie stare brawyndy? Jak żym sa przyszed, namkne sie styndy! Lepi się Szymon namknij, bo się wystraszy twojej kolby i znów się zesika. Cołki dziyń byłam okropnie zacharano [!], a teroz namknij mi sie od światła. Co tak stoisz religo jedna!? Pomagaj, abo sie namknij! No ty chamanie [!] jedyn zapamiętały, ty luntrusie, namknij mi sie i prowadź do tej heksy! [...] leżały nygusy jedne na środku drogi i nawet jak jechało auto, to sie nie namkły. Namkni sie z drogi! Namkni mi sie zaroz! Inform. Namkni się, dziecko, bo war niese. Inform.

sieci społecznościowe