Kancelaria miejska
Sąsiadująca od południa z domkami budniczymi kamieniczka nr 10 wzniesiona została w 1538 roku, z przeznaczeniem na pomieszczenie miejskiej kancelarii. Swoimi początkami sięga ona XIII wieku, a jej zadaniem było dokumentowanie czynności władz samorządowych. Temu celowi służyły przede wszystkim zaprowadzone u schyłku następnego stulecia księgi radzieckie, a następnie także księgi rachunków miejskich.
Na czele kancelarii stali pisarze miejscy. Wszechstronnie wykształceni, znający prawo i języki obce, stanowili najpoważniejszą siłę fachową wśród zmieniających się urzędników obieralnych. Często reprezentowali więc miasto przed królem, sejmem czy sądami. Im także zawdzięczamy najstarsze notatki o charakterze kronikarskim: zapoczątkowane na przełomie XIV i XV wieku przez Bernarda z Pyzdr kontynuowane były przez jego następców aż do 1752 roku.
Najwybitniejszym spośród nich był niewątpliwie Błażej Winkler. Powołany na urząd przed 1535 rokiem pełnił swoje obowiązki przez ponad trzydzieści lat. W tym czasie zreorganizował miejską kancelarię, założył wielką księgę przywilejów Poznania oraz zaczął systematycznie wpisywać do ksiąg radzieckich regulujące wewnętrzne sprawy miasta wilkierze i udzielane sądom innych miast pouczenia zwane ortylami. W uznaniu zasług otrzymał do dyspozycji omawianą kamienicę, a na własność budę handlową w Rynku oraz parcelę poza miastem.
Przebudowana gruntownie na początku XX wieku kamienica, obecną formę uzyskała po drugiej wojnie światowej. Dziś ma w niej siedzibę, założone w 1922 roku przez prezydenta Cyryla Ratajskiego, Towarzystwo Miłośników Miasta Poznania (tel. 061 852 85 29).