Nr 91, Pałac Mielżyńskich
Galerie zdjęć
Pałac MielżyńskichPodobnie jak w przypadku wielu innych przyrynkowych posesji, wśród właścicieli kamienicy położonej "na rogu Rynku po lewej stronie na Wroniecką ulicę idąc" byli zarówno mieszczanie, jak i przedstawiciele stanu szlacheckiego. I tak w XVI wieku należała ona do Opalińskich, w XVIII do Radomickich, wreszcie w 1772 roku nabył ją najbogatszy w owym czasie ziemianin w Wielkopolsce, Maksymilian Mielżyński.
Na jego właśnie polecenie, w ćwierć wieku później, dom został przebudowany. Nadano mu wówczas reprezentacyjne formy, wzorowane na pałacu Działyńskich (choć w przeciwieństwie do niego oprócz apartamentów właściciela posiadał także pomieszczenia przeznaczone na wynajem). Autorem projektu był wzięty architekt Henryk Ittar, a prace prowadził budowniczy Jan Schulz.
Z nazwiskiem Mielżyńskich związane są liczne inicjatywy obywatelskie i kulturalne w dziewiętnastowiecznym Poznaniu. Do najważniejszych należało zgromadzenie przez Seweryna Mielżyńskiego dużej kolekcji malarstwa i grafiki, którą w 1871 roku podarował Poznańskiemu Towarzystwu Przyjaciół Nauk (obecnie w zbiorach Muzeum Narodowego) oraz ufundowanie przeznaczonego dla niego gmachu, przy ulicy noszącej dziś jego imię.
Umieszczona na fasadzie tablica upamiętnia pobyt twórcy legionów polskich we Włoszech generała Jana Henryka Dąbrowskiego i autora hymnu narodowego Józefa Wybickiego. Zatrzymali się tu w 1806 roku, gdy przybyli by zorganizować zwycięskie powstanie przeciw pruskiemu zaborcy. Warto przypomnieć, że Wybicki jest pochowany w urządzonej pod kościołem św. Wojciecha Krypcie Zasłużonych Wielkopolan, gdzie kilka lat temu złożono także serce Dąbrowskiego.