Największy wpływ na wybuch, przebieg i zwycięstwo Powstania Wielkopolskiego 1918-1919 miały przede wszystkim takie osoby, jak:...
Największy wpływ na wybuch, przebieg i zwycięstwo Powstania Wielkopolskiego 1918-1919 miały przede wszystkim takie osoby, jak: Stanisław Adamski, Władysław Anders, Roman Dmowski, Witold Hulewicz, Daniel Kęszycki, Wojciech Korfanty, Józef Dowbor-Muśnicki, Ignacy Jan Paderewski, Mieczysław Paluch, Henryk Śniegocki, Stanisław Taczak, Wincenty Wierzejewski.
Stanisław Taczak (1874-1960), głównodowodzący (od 28 grudnia 1918 r. do 15 stycznia 1919 r.) Powstania Wielkopolskiego, gen. brygady Wojska Polskiego; tymczasowe stanowisko głównodowodzącego powstania zaproponował mu W. Korfanty; zgodę Sztabu Generalnego w Warszawie na objęcie stanowiska uzyskał drogą telefoniczną, a 2 stycznia 1919 r. otrzymał stosowną legitymację; działalność dowódczą rozpoczął bez niezbędnej kadry oficerów, zorganizowanych służb, nie znając ludzi i nie posiadając kontaktów z terenem; jedną z pierwszych jego czynności było opracowanie etatu Dowództwa Głównego w czterech wydziałach: operacyjnym, personalnym, broni i amunicji, dzięki którym uporządkowano sytuację w terenie, powołano inspekcję sanitarną, inspekcję koni i taborów, komendę linii kolejowych, biura kartograficzne i płatnika, referaty lotniczy i automobilowy, przystąpiono do tworzenia centralnej administracji wojskowej, uregulowano pobory oficerów, podoficerów i szeregowców, zapewniono powstaniu podstawę operacyjną i organizacyjną oraz sformowano dowództwa frontowe jako ruchome dowództwa operacyjne, przygotowano zwycięską bitwę szubińską (8-13 stycznia 1919 r.); chcąc zabezpieczyć Poznań, centrum i ognisko powstania, rozkazał opanować niemiecką stację lotniczą na Ławicy (5 - 6 stycznia 1919 r.); stworzył podwaliny organizacyjne regularnej Armii Wielkopolskiej; 16 stycznia 1919 r. zdał swoje stanowisko gen. Muśnickiemu, który przeznaczył mu funkcję II kwatermistrza Dowództwa Głównego i podporządkował wydziały: personalny, Kwaterę Główną, sądowy, duszpasterski i weterynaryjny; 25 stycznia w "Dzienniku Rozkazów Wojskowych" ukazało się zatwierdzenie jego nominacji na stopień majora;
Wincenty Wierzejewski (1889-1972), przywódca poznańskiej konspiracji przedpowstaniowej, płk Wojska Polskiego; miał swój udział w pomyślnym przebiegu zamachu na Ratusz (13 listopada 1918 r.); przygotowywał skautów do powstania; po wybuchu walk w Poznaniu, na czele sformowanej kompanii skautowej, zajął Fort Grollmana, usuwając załogę niemiecką; założoną przezeń kompanię skautową przeniesiono do koszar 6 Pułku Grenadierów, gdzie stała się zalążkiem pierwszej regularnej kompanii wojska powstańczego - 1 kompanii 1 Pułku Strzelców Wielkopolskich (26 stycznia 1919 r. pułk został zaprzysiężony i otrzymał sztandar, a w skład pocztu wszedł również Wierzejewski, który dekretem Komisariatu NRL otrzymał nominację na ppor.);