Nazwa Sołacz pochodzi od słów: sołek, sół - tj. spichlerz
To właśnie na terenie przyszłej dzielnicy willowej znajdowała się, znana od XIV w., osada młyńska nad Bogdanką. Jednak ślady bytności na tym obszarze są o wiele wcześniejsze, bo z okresu kultury łużyckiej. Teren dzisiejszej części zachodniej obecnego Sołacza wymieniony był (wieś Niestachów) w dokumencie lokacyjnym Poznania w 1253 r. W 1907 r. obszary obejmujące dzisiejszy Sołacz zostały włączone granice miasta i jeszcze tego samego roku rozpoczęła się budowa (do 1911 r.) pierwszej kolonii willowej, zbudowanej z przeznaczaniem dla bogatych Niemców. Projektantem założenia był wybitny urbanista, twórca dzielnicy zamkowej - Josepf Stübben. Lata 1908 - 1911 to okres powstania parku Sołackiego ze stawem i restauracją (obecnie hotel i restauracja "Meridian"), który w zwłaszcza w okresie międzywojennym stał się jednym z najbardziej ulubionych miejsc odpoczynku poznaniaków, chętnie korzystających też z możliwości pływania po stawie łódkami. Największe zmiany w architekturze Sołacza nastąpiły po II wojnie światowej, kiedy to w jego północnej części zbudowano gmachy dla Akademii Rolniczej. Do jednych z najbardziej rozpoznawalnych obiektów należy budynek rektoratu wg projektu Lecha Sternala i Witolda Milewskiego, ze stojącą przed nim kopią pomnika Siewcy dłuta Marcina Rożka, oddany do użytku w 1972 r.