Pierwszy pokaz filmowy w Poznaniu odbył się 23 listopada 1896 r. w cukierni Michała Michalskiego przy ul. Bismarcka 8/9 (obecnie ul. Kantaka)
Wzbudził ogromne zainteresowanie i spowodował, że niebawem zaczęto organizować codzienne pokazy o stałych godzinach. Mimo, że pierwsze przedstawienia kinematograficzne miały miejsce w Poznaniu w 1896 r. to pierwszy stały kinematograf rozpoczął swą działalność 8 lat później. Pod koniec 1909 r. działało już 9 stałych kinoteatrów, a mieszkańcy Poznania mieli możliwość z rocznym, co najwyższej dwuletnim opóźnieniem oglądania arcydzieł światowego kina. W 1922 r. w stolicy Wielkopolski funkcjonowało już 11 placówek, w 1937 - 14 , a w 1939 r. - 16. W okresie międzywojennym statystyczny poznaniak chodził do kina 12 razy w roku i najchętniej oglądał westerny, filmy sensacyjne i dramaty romantyczne. Poznaniacy lubili kino - chodzili do niego równie często jak warszawiacy czy łodzianie, choć nie dorównywali kochającym kino lwowiakom. Najsłynniejszym kinem w międzywojennym Poznaniu było "Słońce" (działające od 1937 r.) - jedno z największych i co istotnie najnowocześniejszych kin w Europie - niestety zostało ono zburzone podczas II wojny światowej. Do innych, nie mniej popularnych należało "Colloseum" (obecnie "Muza"), "Apollo", "Metropolis" - obydwa mieszczące się w pasażu Apollo, oraz kino "Oświatowe" (później kino "Bałtyk"). Przed wybuchem II wojny światowej na widowni mogło zasiąść jednocześnie 8.700 osób. Poznań wobec braków większych osiągnięć związanych z produkcją filmów - w dwudziestoleciu wyprodukowano zaledwie 4 filmy (mimo że istniały tutaj Poznańska Wytwórnia Filmowa, Diana - Film oraz Popfilm) nastawił się na krzewienie kultury filmowej. Wyjątek stanowi pozytywnie przyjęty, powstały tu w 1923 r. film "Bartek".