Poznaniacy już od 1880 r. korzystają z łączności telefonicznej
Pierwszy telefon do użytku służbowego uruchomiono w Poznaniu w 1880 roku. Został zainstalowany w Ratuszu i był połączony ze stacją straży ogniowej przy ul. Wronieckiej. W 1885 roku w Poznaniu zainstalowano pierwszą ręczną centralę telefoniczną w gmachu Dyrekcji Poczty i Telegrafów przy ul. Pocztowej (obecnie ul. 23 Lutego). Początkowo podłączono do niej 27 abonentów. Łączna długość sieci telefonicznej wynosiła 32 km. Pierwsze aparaty telefoniczne nie posiadały tarcz numerowych. Pełną automatyzację poznańskich central przeprowadzono pod koniec lat 20. W celu pozyskania nowych klientów Dyrekcja Poczty i Telegrafów zaangażowała specjalnych akwizytorów, którym płaciła prowizję za każdego pozyskanego nowego abonenta. W 1939 roku poznańska sieć telefoniczna liczyła 6,8 tys.abonentów. Od 1950 roku liczba abonentów podwajała się co dziesięć lat. Przełomowym z rozwoju poznańskiej telekomunikacji stacjonarnej był rok 1976, w którym uruchomiono pierwszą w Polsce elektroniczną centralę telefoniczną. Od początku lat 90.pojawiła się w Poznaniu telefonia komórkowa. Obecnie własny telefon stacjonarny posiada prawie co drugi poznaniak, a co trzeci komórkowy.