W Poznaniu urodzili się i debiutowali m.in. pisarz Arkady Fiedler i jeden z najsłynniejszych poetów związanych z tzw."Nową Falą" - Stanisław Barańczak
Arkady Fiedler - podróżnik i pisarz, debiutował jako poeta cyklem wierszy "Czerwone światło ogniska" na łamach poznańskiego "Zdroju" w 1917 r. W pierwszym okresie swojej twórczości opublikował takie książki jak: "Ryby śpiewają w Ukajali" (1933) oraz "Kanada pachnąca żywicą" (1936). W czasie II wojny światowej zasłynął książką "Dywizjon 303", do dzisiaj cenioną jako wybitne dzieło prozy dokumentalnej. W swoim 90-letnim życiu Arkady Fiedler odbył 30 wypraw, którego owocem są 32 książki, wydane w 23 językach i ponad 10-milionowym nakładzie, niezmiennie urzekające plastyką przyrody i innych kultur. Ważnym rozdziałem w twórczości pisarza były powieści dla młodzieży - to dla niej napisał takie książki jak: "Mały bizon", "Wyspa Robinsona" oraz "Orinoko". W 1974 r. Arkady Fiedler w swoim domu w Puszczykowie (niedaleko Poznania) stworzył prywatne muzeum, w którym do dzisiaj prezentowane są m.in. trofea myśliwskie i zbiory fauny z różnych stron świata.
Stanisław Barańczak debiutował, podobnie jak pozostali przedstawiciele poznańskiej "Nowej Fali", w miesięczniku "Nurt". Nowofalowa twórczość Barańczaka była wyrazem niepokoju społeczno-moralnego swego czasu. W takich tomikach jak: "Korekta twarzy" (1968), "Jednym tchem" (1970), "Nieufni i zadufani" (1971) oraz "Dziennik poranny" (1972) wyszedł naprzeciw oczekiwaniom dotyczącym nowej literatury - mówienia wprost. Po wydarzeniach w 1976 r. Stanisław Barańczak był współzałożycielem Komitetu Obrony Robotników. Za swą działalność polityczną był prześladowany i objęty zakazem druku. Od 1981 r. wykłada literaturę polską na renomowanym Uniwersytecie Harvarda w Stanach Zjednoczonych. Stanisław Barańczak jest nie tylko znakomitym poetą, o czym może świadczyć nagroda literacka Nike, przyznana za tom wierszy pt."Chirurgiczna precyzja" w 1999 r., i profesorem literatury, ale i krytykiem literackim, eseistą, literaturoznawcą i redaktorem ("The Polish Review"). Jednym z najważniejszych pól działalności Barańczaka jest twórczość translatorska. Uznawany jest za najwybitniejszego tłumacza na język polski poezji anglojęzycznej oraz poezji polskiej na język angielski II poł. XX w., o którym Czesław Miłosz powiedział "Takiego tłumacza jak Barańczak polska literatura od jej początków po dzisiaj nie miała".