Kościół Wszystkich Świętych (ul. Grobla 1)
Został wzniesiony w l. 1777-86, wg projektu Antoniego Höhnego, poza obszarami otoczonego średniowiecznymi murami miasta. Na początku XIX w. otynkowano jego elewacje. Do 1945 r.był kościołem ewangelickim pod wezwaniem Świętego Krzyża. Od 1981 r. jest kościołem parafialnym.
Budynek, wzniesiony na planie prostokąta, przykryty jest czterospadowym dachem. Do jego zachodniej ściany przylega wieża, a do wschodniej - zakrystia. Elewacje świątyni zdobi klasycystyczna dekoracja. Nad wejściem głównym, pod wieżą, stoją figury świętych Piotra i Pawła. Wnętrze kościoła przykrywa eliptyczna pseudokopuła, wsparta na ośmiu filarach, pomiędzy którymi rozpięte są dwupoziomowe empory. Wyposażenie późnobarokowe, z elementami zdobnictwa klasycystycznego, m.in.ołtarz główny i umieszczony nad nim chór muzyczny i ambona. W ołtarzu obraz Wieczerza Pańska z ok. 1786 r., po bokach figury czterech ewangelistów. Przy kościele dawny dom pastora, zbudowany w l. 1912-13 w formach barokowo - klasycystycznych.
Tekst za: "Poznań od A do Z" pod redakcją Włodzimierza Łęckiego i Piotra Maluśkiewicza, Wydawnictwo Kurpisz S. A., Poznań 1998