Poznan.pl, oficjalna strona Miasta Poznania

Wstęp wolny!

Książka została wydana przez katowicki IPN i Wydawnictwo Libron w 2014 roku.

Choć hipisowska rewolucja poniosła klęskę, pozostawiła trwałe ślady w kulturze masowej i obyczajowości; emancypacja kobiet, czy prawa mniejszości stały się trwałym elementem zachodniej cywilizacji - pisze Bogusław Tracz z IPN w książce poświęconej polskim hipisom.

W pracy pt. "Hippiesi. Kudłacze. Chwasty. Hipisi w Polsce w latach 1967-1975" autor przedstawił genezę, narodziny i rozwój ruchu hipisowskiego, stosunek hipisów do polityki, katolicyzmu, rewolucji seksualnej i narkotyków oraz to, w jaki sposób zwalczał ich aparat PRL - za styl bycia, wygląd, a przede wszystkim poglądy, zwłaszcza odrzucenie jurysdykcji państwa i negatywny stosunek do służby wojskowej.

Pojawili się na ulicach polskich miast w momencie, gdy ruch hipisowski w Ameryce i w Europie Zachodniej osiągnął swoje apogeum. Początkowo mówili o sobie "hippiesi", lekko tylko spolszczając angielską nazwę. Od większości swoich rówieśników odmienni stylem bycia, a przede wszystkim wyglądem, zostali uznani za "zjawisko o potencjalnych warunkach kryminogennych" oraz zagrożenie dla wychowawczych i ideologicznych działań wobec młodzieży, nad którą wyłączne prawo do sprawowania rządu dusz rościły sobie władze partyjne i państwowe. Od początku byli przedmiotem zainteresowania instytucji represyjnych państwa komunistycznego, przede wszystkim Milicji Obywatelskiej i Służby Bezpieczeństwa. Od połowy 1970 r. funkcjonariusze Służby Bezpieczeństwa inwigilowali hipisów nad Wisłą w ramach sprawy operacyjnego rozpracowania o kryptonimie "Kudłacze". W licznych artykułach prasowych i reportażach pisano o hipisach najczęściej negatywnie lub z pobłażaniem. "Chwasty" - antyteza kwiatów, do których symboliki odwoływali się hipisi - to jedno z licznych pejoratywnych określeń, jakimi obdarzano ich na łamach prasy.

Zobacz www.bracz.edu.pl/