Babie lato to m.in.... nici pajęczyny namiastka wędrownego
Babie lato to krótki, zwykle kilkudniowy, początkowy okres właściwej jesieni, następujący po wczesnej jesieni, zwykle w II poł. września - pocz. października; polskie przysłowia mówią "o świętej Brygidzie (8 października) babie lato przyjdzie", a trwa niezbyt długo: "na świętego Maksymila (12 października) babskie lato się przesila", charakteryzują pogodne i bardzo ciepłe dni (do 20°C w dzień), o średniej temperaturze dobowej 5-15°C), podczas których powietrze zapełnia się muszkami, latają piękne rusałki admirały (o równie pięknej nazwie zoologicznej: Vanessa atalanta). W tym czasie pojawia się babie lato - długie nitki pajęczyny unoszone przez wiatr; snują je młode pajączki z wielu rodzin, jak Micryphantidae, i Linyphiidae, a także przedstawiciele rodzin Theridiidae, Dictynidae, Salticidae i Thomisidae - np. namiastek wędrowny, Oxyptila trux zob. wychodząc na wyniosłe punkty i stamtąd unoszone jesiennym wiatrem w celu rozprzestrzenienia się (dyspersji), unoszą się na wysokość 2000 m. Okazało się, że wędrowcami są prawie wyłącznie samice."Po pewnym czasie pająki w locie omotują nitkę, zbijają ją w kulkę i jak na spadochronie opuszczają się w dół, na ziemię. Tu porzucają swój żagiel, a same szukają schronienia na zimę. Pozostawione nitki wiatr jesienny włóczy po polach, ścierniskach, zaczepia o płoty, rośliny, budynki, [...] powiewają na wietrze jako znane wszystkim «babie lato»:
Na jesieni świat się mieni
I w dobrane gra kolory,
Pajęczyny srebrem dziany,
Jak kobierzec różnowzory,
Na dzień wielki rozesłany.
(W. Pol z Dyakowskiego).