27. edycja Nagrody

W latach 90. XX wieku na Międzynarodowych Targach Poznańskich zaszła wielka zmiana. Z okna na świat, które pozwalało otrzeć się o zachodni dobrobyt, MTP stały się przede wszystkim żywym miejscem wymiany i prezentacji towarów. Flagowa impreza - międzynarodowe targi odbywające się w czerwcu - rozmieniła się na wiele mniejszych przedsięwzięć. Rozdrobnienie i niewystarczające powierzchnie starych pawilonów utrudniały jednak organizację nowoczesnych imprez wystawienniczych. W 1994 roku rozpisano konkurs na zagospodarowanie części terenów targowych, wygrany przez zespół z pracowni Wojciecha Kolesińskiego. Drugie miejsce zajęło Studio ADS należące do rozwijających skrzydła młodych projektantów: Piotra Barełkowskiego i Przemysława Borkowicza. I to oni przekształcali 59 od końca lat 90. teren MTP, wykorzystując częściowo pomysły z pracy konkursowej.

Swój pochód przez targi architekci zaczęli w 1998 roku. Dawny wąski, długi i niepraktyczny pawilon przy ul. Bukowskiej zastąpili o wiele większą halą na planie kwadratu, która zajęła też część placu św. Marka, którego oryginalny kształt i tak został zaburzony w latach powojennych. Projektanci połączyli nową halę z dawnym pawilonem reprezentacyjnym z charakterystyczną wieżą (proj. Roger Sławski), tak że oba obiekty tworzą jedną, bardzo obszerną przestrzeń wystawienniczą. Prosta, lecz przemyślnie zakomponowana fasada wzdłuż Bukowskiej to ukłon w stronę sąsiedztwa. "Kolumny i gzymsy wykonane ze stali i aluminium korespondują swoimi proporcjami z historycznymi elewacjami pawilonów sąsiednich" - tłumaczył w opisie autorskim Przemysław Borkowicz. Od dawnych budynków hala 3a odróżnia się jednak wyraźnie użytymi materiałami. Na elewacjach dominują stal i aluminium, co w połączeniu z najwyższą, cofniętą i przeszkloną partią fasady osłabia masywność bryły wyższej niż historyczna hala Sławskiego.

Wewnątrz obszerny pawilon sprawia przyjazne wrażenie, architektura się nie narzuca - jest głównie tłem dla ekspozycji. Słupy wspierające stalowy ruszt dachu są niemal niewidoczne - znajdują się jedynie na obwodzie części wystawienniczej. Dzienne światło ożywia wnętrze, wpadając do środka z każdej strony przez świetliki dachowe, okna znajdujące się na styku antresol z centralną konstrukcją oraz szklany dach łącznika pomiędzy nową i starą halą. Dzięki niemu udało się też dobrze oświetlić i zaakcentować półkolumny zachodniej elewacji przedwojennego pawilonu, "wciągnięte" teraz do wnętrza. W chwili budowy pawilon Studia ADS był ożywczym powiewem nowoczesnej architektury robiącej ukłon w stronę prostoty i modernizmu. Po dominacji postmodernistycznych dokonań lat 90. i zrealizowanych w tym czasie kilku niezbyt udanych targowych budynkach było to podejście świeże i zwracające uwagę. Prostota, elegancja i funkcjonalność dawały nadzieję na dalsze, równie udane przekształcenia terenów MTP. Nadzieję spełnioną jedynie częściowo. Młodsze obiekty MTP są bowiem funkcjonalne, ale nie mają już tak udanej formy. Nie dorównują też klasą oryginalnym modernistycznym obiektom, które musiały ustąpić im miejsca. Pierwsza targowa realizacja jest jednocześnie najlepszym dziełem Studia ADS na MTP. Późniejsze pawilony autorstwa tej pracowni to poprawne echo hali z 1999 roku, a szklane wschodnie wejście przed iglicą to bardziej formalny i techniczny popis niż racjonalna i elegancka architektura.

Jakub Głaz