Julita Paluszkiewicz - Nie mogłabym żyć w kraju bezdrzewnym / I could not live in a treeless country
W książce Widzenia nad Zatoką San Francisco Czesław Miłosz opowiada o swoim urzeczeniu majestatyczną przyrodą wybrzeży Pacyfiku. Przestrzeń, z którą obcuje, wnika w jego sny i go "przerabia". Podobnie jest z pracami Julity Paluszkiewicz. Są świadectwem zawładnięcia wyobraźni przez przyrodę, której sposoby przetrwania, mikroruchy, struktury, symbiotyczne i pasożytnicze związki zostają przetransponowane w formy, jakimi są film, fotografia, rysunek, malarstwo czy obiekty, które możemy oglądać na prezentacjach w Galerii Miejskiej Arsenał i Poznańskiej Galerii Nowej. Tytuł wystawy nawiązuje do wspomnianej książki Miłosza, w której pisarz deklaruje swoją nieumiejętność życia w kraju bezdrzewnym. Jego przeciwieństwem jest nie tylko obszar hojnie wyposażony we florę i faunę, ale także przestrzeń metaforyczna, miejsca, posiadające swój wewnętrzny porządek i równocześnie miejsca ambiwalentne, których intuicyjnie się boimy, które chronią i fascynują. Tak u Miłosza jak i na wystawie Julity Paluszkiewicz kraj bezdrzewny, przed którym uciekają, jest przestrzenią pustą, nieangażującą fantazji, marzeń sennych, przestrzenią pozbawioną pamięci.Paluszkiewicz jednak poznając przyrodę, blisko z nią obcując, ukazuje ją odbiorcy pełną wieloznacznych bytów, w różny sposób przystosowanych do komunikacji z innymi istotami jak i różnie usposobionych do materii, tworzącej ich codzienne warunki życia. W tym kontekście artystka pyta również o status człowieka w tej złożonej przestrzeni, o możliwe sposoby porozumienia i współistnienia. Interesują ją relacje, jakie nawiązujemy z przyrodą, przeobrażenia, jakim w ich wyniku ulega nasza tożsamość. Znaczącą rolę odgrywa tu poetyka marzenia sennego i wyczulona na detale wyobraźnia artystki - Paluszkiewicz odnajduje w świecie roślin i zwierząt obiekty i istoty odpowiadające "opowieściom niesamowitym", tajemnicze i niepasujące do naszych konwencjonalnych wyobrażeń. Bada ich kształty, budowę i zachowania i z wyjątkową delikatnością stara się je ukazać w swoich pracach. Ponadto odnajduje w przyrodzie przewrotne analogie do świata społecznego, co pozwala postawić pytanie o bliskość tych światów, ich zbieżności i opozycje oraz zapytać o ich konstruowany charakter.
Zobacz www.arsenal.art.pl