Poznan.pl, oficjalna strona Miasta Poznania

Wystawa poświęconą wyjątkowej postaci poznańskiego muzealnictwa - Erichowi Blume (1884-1912). Jego krótkie, pracowite życie, spory dorobek zawodowy i tragiczna śmierć od stu lat wzbudzają emocje w środowisku archeologów polskich i niemieckich.

Wystawę przygotowana przez Muzeum Archeologiczne w setną rocznicę śmierci jej bohatera. Erich Blume był Niemcem - urodził się 6 września 1884 roku w Berlinie. W latach 1903-1908 studiował germanistykę i historię na uniwersytetach we Freiburgu i Berlinie. Pod wpływem czołowego archeologa niemieckiego - Gustafa Kossinny, podjął studia prehistoryczne na Uniwersytecie im. Humboldtów. Szybko został ulubieńcem tego uczonego, który starał się przekazać swemu protegowanemu nie tylko solidną porcję wiedzy o pradziejach, ale też poglądy nacjonalistyczne oraz przekonanie o wyższości "rasy germańskiej" nad innymi.

W 1908 roku, pod koniec studiów i przed obroną doktoratu, młody Erich otrzymał propozycję pracy w Muzeum Cesarza Fryderyka w Poznaniu. Była to prestiżowa placówka kulturalna Wielkopolski. Natychmiast został skierowany  do pomocy w organizacji niemieckiego Kongresu Antropologicznego, który miał się odbyć w Poznaniu w 1909 roku. Kongresowi miała towarzyszyć wystawa archeologiczna ze zbiorów prywatnych. Realizacja obu zadań zmusiła Blumego do nawiązania kontaktów z dość licznymi Polakami, co zaowocowało wyzbyciem się przez młodego badacza poglądów, wpajanych mu przez mistrza.

Zarówno Kongres, jak i ekspozycja była sukcesem całego środowiska poznańskiego, ale Blume był jego istotnym współtwórcą. Opublikowany doktorat, jak i katalog wystawy towarzyszącej Kongresowi Antropologicznemu reprezentował najwyższy ówczesny poziom naukowy i obie prace do dziś są wykorzystywane i cytowane przez kolejne pokolenia badaczy. Zasługą Blumego jest przekształcenie Działu Prehistorycznego Muzeum Cesarza Fryderyka w prężną placówkę naukową. Prowadził również bardzo profesjonalne, jak na ówczesne realia, prace wykopaliskowe, a jego badania powierzchniowe na wybranych terenach stanowiły novum w Wielkopolsce.

Błyskotliwą karierę przerwała nagła śmierć. 10 września 1912 roku,  w wieku zaledwie 28 lat, został zamordowany przez własną żonę, poślubioną kilka miesięcy wcześniej. Ta tragiczna śmierć i proces mężobójczyni odbiły się szerokim echem wśród mieszkańców Poznania. Pozostała po nim życzliwa pamięć, okazałe zbiory i świetna dokumentacja, wykorzystywana skwapliwie przez lata przez licznych badaczy.

Ekspozycja posiada w dużej mierze charakter ilustracyjny. Składają się na nią głównie postery przedstawiające Ericha Blume jako muzealnika i naukowca. Towarzyszą im wybrane zabytki z badań prowadzonych przez młodego archeologa na terenie Poznania (m.in. z Golęcina i Sołacza) a także licznych wielkopolskich miejscowości (m.in. Siedlemin, Grobia). Na wystawie znalazły się również rozmaite archiwalia związane z działalnością Ericha Blume oraz publikacje jego autorstwa.

 Kuratorami wystawy są dr Jarmila Kaczmarek i dr Maciej Przybył.

Zobacz www.muzarp.poznan.pl