Sprawujący urząd prezydenta Poznania w latach 1990-1998 Wojciech Szczęsny Kaczmarek był pierwszym włodarzem miasta po przywróceniu samorządu terytorialnego. To jemu przypadło w udziale niełatwe zadanie odbudowywania struktur samorządowych. Podczas inauguracji demokratycznie wybranej Rady Miasta Poznania, w czerwcu 1990 roku, ówczesny marszałek Senatu prof. Andrzej Stelmachowski wypowiedział słynne słowa: "Jeśli coś w zakresie pracy samorządowej nie uda się w Poznaniu - to gdzie indziej nie uda się na pewno!". Na szczęście udało się, Poznań szybko stał się liderem samorządności w kraju i z pewnością wielka w tym zasługa Wojciecha Szczęsnego Kaczmarka.

Wystawa na Starym Rynku prezentuje zdjęcia będące dokumentacją 8 lat prezydentury od jej początku. Obejrzymy na niej ważne i przełomowe dla Poznania wydarzenia i inwestycje m.in.: festiwal Malta, reaktywację Związku Miasta Polskich, otwarcie Poznańskiego Szybkiego Tramwaju, wizyta Jana Pawła II, spotkanie przywódców państw Trójkąta Weimarskiego.

Organizatorami wystawy są Fundacja Rozwoju Miasta Poznania i Wydawnictwo Miejskie Posnania (zespół Wirtualnego Muzeum Historii Poznania CYRYL). Na oficjalne otwarcie przybyli m.in. małżonka Wojciecha Szczęsnego Kaczmarka, jego synowie, przewodniczący Rady Miasta Grzegorz Ganowicz, osoby współpracujące z prezydentem Kaczmarkiem za czasów jego prezydentury, a także były prezydent Poznania Andrzej Wituski, który w 1990 roku przekazywał urząd Wojciechowi Szczęsnemu Kaczmarkowi.

Wojciech Szczęsny Kaczmarek urodził się w 1942 roku w Luboniu. Należał do członków-założycieli "Solidarności" na Uniwersytecie im. Adama Mickiewicza. Z ramienia "Solidarności" był obserwatorem wyborów parlamentarnych w czerwcu 1989 r.

W 1990 r. wybrany został radnym Rady Miasta oraz prezydentem Poznania (wówczas prezydenta w głosowaniu wybierała Rada Miasta, a funkcje można było łączyć). Po wyborach samorządowych w 1994 r. ponownie został prezydentem Poznania.

Aktywnie uczestniczył też w tworzeniu Związku Miast Polskich i był jego pierwszym prezesem. Odegrał ważną rolę w konsolidacji różnych form współpracy środowisk samorządowych. Był współinicjatorem Ogólnopolskiej Konferencji Wójtów, Burmistrzów i Prezydentów (pierwsza odbyła się w maju 1992 r. w Poznaniu) - największego forum przedstawicieli gmin.

W latach 2000-2003 pełnił funkcję konsula generalnego Rzeczypospolitej Polskiej w Paryżu. Za zasługi dla rozwijania stosunków polsko-francuskich odznaczony został przez prezydenta Republiki Francuskiej Jacquesa Chiraca najwyższym francuskim odznaczeniem - Orderem Kawalera Legii Honorowej (1997).

Zmarł w 26 maja 2009 roku w wieku 67 lat.

*Tytuł artykułu został zaczerpnięty z tytułu książki Eugenii R. Davertowej będącej rozmową z Wojciechem Szczęsnym Kaczmarkiem (Poznań 1998)

mat.