Wojciech Szczęsny Kaczmarek urodził się w 1942 roku w Luboniu. Należał do członków-założycieli "Solidarności" na Uniwersytecie im. Adama Mickiewicza. W 1980 r. wybrano go do Komisji Zakładowej NSZZ "Solidarność" w UAM. Brał udział w rekonstrukcji Związku na uczelni pod koniec lat 80. Z ramienia "Solidarności" był obserwatorem wyborów parlamentarnych w czerwcu 1989 r.
W 1990 r. wybrany został radnym Rady Miasta oraz prezydentem Poznania (wówczas prezydenta w głosowaniu wybierała Rada Miasta). Po wyborach samorządowych w 1994 r. ponownie został prezydentem Poznania.
W 2002 roku w drugiej turze wyborów (tym razem już bezpośrednich) przegrał z Ryszardem Grobelnym wyścig do fotela prezydenta Poznania.
Wojciech Szczęsny Kaczmarek aktywnie uczestniczył też w tworzeniu Związku Miast Polskich i był jego pierwszym prezesem. Odegrał ważną rolę w konsolidacji różnych form współpracy środowisk samorządowych. Był współinicjatorem Ogólnopolskiej Konferencji Wójtów, Burmistrzów i Prezydentów (pierwsza odbyła się w maju 1992 r. w Poznaniu) - największego forum przedstawicieli gmin.
W latach 2000-2003 pełnił funkcję konsula generalnego Rzeczypospolitej Polskiej w Paryżu. Za zasługi dla rozwijania stosunków polsko-francuskich odznaczony został przez prezydenta Republiki Francuskiej Jacquesa Chiraca najwyższym francuskim odznaczeniem - Orderem Kawalera Legii Honorowej (1997).
Zmarł w 2009 roku w wieku 67 lat.
oprac. red.
