poruta
- poruta 1. powsz. [wstyd, kompromitacja]: Zgolej, bo cie czuć porutą, mówi mój kumotr Ratajczak z Tylnego Chwaliszewa. Chorobny świat, takie coś, überkaubt, bez poruty, i skocz mi w pyry. Co za powiedzmy językiem ludu poznańskiego poruta!!! Jak się wiara zleciała, jak ci wzini rządzić wefte i wefte, a podskubywać, tak narobili poruty na 8 setek tysięcy, że aż matka ojczyzna krwawymi łzami płakała. Taka poruta. A to konkurenci posyłają. Takie są szczwane, bez serca, bez poruty. Dla pewności: żeby chłop nie miał z tego powodu poruty. Nie byde dłużej cierpiał takiej poruty. Poruta istna! Może by na mszom dać? Nie róbcie dyrektorowi poruty. Żeby tylko nie było poruty. W razie czego, to obywatel porucznik wie: winę bierzemy po połowie. Szkiebry nie znajdą i poruty nie będzie. A bez biletu nie ma co. Na pierwszym kilometrze przyłapią i poruta jak diabli! [...] po linii nieudania się na końcowy egzamin ustny z tytułu strachu na bazie poruty, o czym nie namienił był literalnie kierownictwu "Tekstylnianki". Nie rób mi poruty. Łe, ale już przestań, człowieku, bo tylko porute robisz. Ty weź od Damięckiego jedną kopię przemówienia mojego, jakbym zgubił, co? Bo potym poruta byndzie? Myśliwska poruta, wstyd, jeszcze mi się tak nigdy nie przydarzyło. Większy jestem, mam trochę pary, spiorę cię na kwaśne jabłko i będzie poruta. Ja sama wolałam chodzić nocami po deski. Trochę ryzyka, a mniej poruty! Lecz staro, że co na to ludzie powiedzą, że tako poruta. Może zrobić grandę na cały rynek i poruta na całego. Nic, skrywają tę porutę, jak mogą. [...] chorobne człónki pewnie litrami szmergulansa bez poruty dziabią. Istno poruta to jeich cołkie luranie. Jak mi na to staro nie odpoli i to przy wszystkich gościach, ach, czysto poruta. Nie chce ci teraz robić poruty przy całej wiarze, ale ino przyjdziesz do chaty, to ci kalafe tak stłuke, że tydzień urlopu będzie ci mało. Panie ładny, już panu daruje te porute rodzinną przy całej wiarze, ale niech mi pón aby powie, w jakim składzie kupił pón taki ładny sznur do bielizny. Raz to nawet poszedłem, aż poruta powiedzieć, do lekarza. Nie powiem, żeby my sie bojeli, ale zawdy przegrać zez szczawikami to by była niezła poruta, nie? Ady mi tam pobręcz! ja jej na to odważnie, żeby se poruty przed wiarą nie robić. Na wysypiskach leżą jeszcze odpadki z ubiegłego roku! Jak przyjdą roztopy to zamiast śniegu zasypią poznaniaków śmieci. A to już jak mawiano na Chwaliszewie byłaby poruta na całego! Bescheinigung od mamy i taty! O jejku! To ci dopiero ale była poruta! [...] i my ryczeli przy tym tak głośno, że te szczuny przy szafce i te przy drugiej kaście słyszeli wszystko wyraźnie, całkiem dycht bez drutu i "sztacjonowanie" szło jak pierun "mir nyszt dir nyszt" weiter całkiem bez poruty! Ale tego nie zrobi, bo by była poruta na całą kamienice. Człowiek się najadł poruty przy ludziach, bo dała grosz! Ale poruta! To dopiero była poruta! [...] i wyobraź sobie teraz nas, jaka poruta. Inform. Schowajmy to, bo będzie poruta. Inform. Jacek w przedszkolu się zsikał i była poruta. Inform. 2. ekspr.[sensacja, zamieszanie]: Zrobiła sie poruta na cołkie Zawady, jak wywiesili plakate, że Liga Morska urządzo bol, czyli zabawe podmorską. [...] odwiozłem ją do domu na motorze, byłem trochę na cyku, Ewa też, ale mimo to bez poruty z glinami zajechaliśmy do Wlekłych pod wiatrak. 3. rzad. [ukrywane zajęcie, którego wykonywanie przynosi wstyd ze względów prestiżowych]: Potem samodzielnie zarabiałem pieniądze: chodziłem na porutę (odnoszenie paczek, walizek).