o. JAN GÓRA
o. JAN GÓRA
Ojciec Jan. Postać barwna, nietuzinkowa. Znany z kontrowersyjnych wypowiedzi i nieszablonowych działań. Nie było w Polsce drugiego kapłana, który potrafiłby skupić wokół siebie tysiące młodych ludzi.
Urodził się 8 lutego 1948 roku w Prudniku. W 1966 roku wstąpił do zakonu dominikanów i odbył roczny nowicjat w Poznaniu. W latach 1967-74 studiował w Krakowie w Kolegium Filozoficzno-Teologicznym Dominikanów, a następnie w warszawskiej Akademii Teologii Katolickiej, uzyskując w 1981 roku tytuł doktorski. Święcenia kapłańskie przyjął 8 czerwca 1974 roku. W latach 1977-87 był duszpasterzem młodzieży szkół średnich w Poznaniu, a następnie duszpasterzem akademickim. Pod koniec lat 80. organizował kolokwia w Ustroniu-Hermanicach, w 1991 roku był współorganizatorem VI Dni Młodzieży w Częstochowie. Na górze Jamnej koło Tarnowa zbudował od podstaw Sanktuarium Matki Boskiej Niezawodnej Nadziei, w którym utworzył ośrodek duszpasterski. W 1997 roku zorganizował pierwsze czuwania modlitewne młodzieży nad Jeziorem Lednickim koło Gniezna. Odtąd co roku, najczęściej w wigilię Zesłania Ducha Świętego, młodzież z całej Polski, a coraz częściej także z zagranicy, gromadzi się pod Bramą Rybą, pomnikiem związanym z symbolicznym wejściem w III Tysiąclecie Chrześcijaństwa. Liczba uczestników spotkań z każdym rokiem rośnie. Spotkania te, w przeszłości błogosławione przez Jana Pawła II, są największymi corocznymi spotkaniami młodzieży katolickiej w Europie. Kontakty o. Góry z polskim papieżem były częste i przynosiły wiele duchowych korzyści daleko wykraczających poza środowisko akademickie Poznania.
Ojciec Góra jest autorem kilkuset publikacji książkowych i publicystycznych. Długoletnia działalność przyniosła mu liczne nagrody i wyróżnienia, m.in. Nagrodę Literacką im. Kościelskich, Nagrodę "Gazety Wyborczej" - Gigant 1997, Nagrodę im. Piotra Wawrzyniaka, Nagrodę Pracy Organicznej "Głosu Wielkopolskiego", Episkopatu Polski "Totus", Wielkiej Pieczęci Miasta Poznania.
Jego duszpasterstwo było nowatorskie i twórcze. Nie było w nim schematów czy tanich efektów. Oparte ściśle na Ewangelii budowało silne więzi emocjonalne i intelektualne między młodymi ludźmi. Ojciec Góra dbał o wysoki poziom wszystkich podejmowanych przedsięwzięć, stawiając ich uczestnikom surowe wymagania. Jego ambicją było zachęcenie polskiej młodzieży do bycia świadomymi członkami Kościoła, ale także świadomymi małżonkami, rodzicami, pracownikami i obywatelami. Najlepsze, najbardziej wzniosłe emocje muszą mieć w takiej perspektywie przełożenie na dobre, świadome życie. Nie było u o. Góry "chodzenia na skróty", była natomiast dbałość o to, by ludzie żyli szczęśliwie. Na swojej stronie internetowej pisał: "Więzi z Wami, oprócz wiary w Boga, są moim największym bogactwem i skarbem. [...] Patrzymy sobie w oczy i to jest dla nas zobowiązanie". Oferując młodym ludziom siebie, wymagał od nich dużego zaangażowania. Był wychowawcą, wzorem i autorytetem dla tysięcy poznańskich uczniów i studentów. I chociaż nie brakowało o nim licznych żartów, anegdot, dykteryjek, o. Góra był jednym z największych poznaniaków przełomu wieków.
W uchwale Rady Miasta z 22 maja 2007 roku czytamy: "Wyrażając uznanie oraz głęboką wdzięczność za 30 lat pracy duszpasterskiej i wychowawczej z poznańską młodzieżą i studentami oraz promowanie Poznania w Polsce i Europie, Rada Miasta Poznania nadaje ojcu Janowi Wojciechowi Górze Honorowe Obywatelstwo Miasta Poznania". Jako jedyny, oprócz Honorowego Obywatelstwa, posiada tytuł Zasłużony dla Miasta Poznania nadany w 2001 roku, czyli dwa największe wyróżnienia, które przyznać może Poznań.