Radna przypomina, że zgodnie ze Strategiczną Mapą Hałasu Miasta Poznania 2022 hałas tramwajowy jest jednym z istotnych źródeł uciążliwości akustycznych w mieście. Problem szczególnie dotyka mieszkańców, pracowników i przedsiębiorców funkcjonujących blisko głównych ciągów komunikacyjnych. Redukcja hałasu i drgań generowanych przez ruch tramwajowy jest zatem ważnym elementem polityki zrównoważonego transportu oraz poprawy jakości życia w mieście.

W związku z tym Magdalena Antolczyk pyta jakie działania w zakresie wyciszania torowisk tramwajowych zostały podjęte w Poznaniu w ostatnich 5 latach i jakie zastosowano rozwiązania techniczne. Interesuje ją czy i gdzie w Poznaniu zamontowano już gumowe absorbery lub inne tłumiki szyn oraz jakie były efekty akustyczne i koszty tych działań. Prosi również o przedstawienie planu działań na najbliższe lata.

Miasto w odpowiedzi na interpelację informuje, że w Poznaniu przy wymianie torowisk tramwajowych stosowane są konstrukcje, które zapewniają najlepszą możliwą redukcję oddziaływań wibroakustycznych - torowiska w płytach prefabrykowanych lub tzw. zielone torowiska. Są to również ograniczające hałas i wibracje maty izolacyjne pod płyty lub podkłady. W ostatnich latach zastosowano takie rozwiązania m.in. na trasie przez Górny Taras Rataj, trasie na Naramowice, na ul. Wierzbięcice, ul. Fredry, ul. Mielżyńskiego, a także na obszarze objętym przebudową ronda Rataje oraz Programem Centrum. Dodatkowo na łukach torowych montowane są smarownice zapewniające redukcję tarcia pomiędzy kołami tramwaju a szynami. Poza redukcją hałasu generowanego podczas przejazdu tramwaju przez łuk, smarownice wydłużają okres eksploatacji szyn w tych miejscach.

Regularne działania w zakresie redukcji hałasu tramwajowego prowadzone są nie tylko przy okazji zadań inwestycyjnych, ale również w ramach bieżącego utrzymania (wykonywane przez służby MPK Poznań). Wśród nich można wymienić szlifowanie lub frezowanie szyn, co przywraca główce szyny jej pierwotny kształt, a przede wszystkim redukuje tzw. zużycie faliste (cykliczne nierówności przypominające fale) - przyczyniające się do generowania hałasu. Ponadto wykonywane są punktowe regeneracje styków szyn oraz podbijanie torowisk o klasycznej konstrukcji. Hałas może również powstawać w wyniku zużycia obręczy kół tramwajowych, dlatego są one regularnie przetaczane oraz wymieniane przez służby MPK.

Absorbery hałasu można montować przede wszystkim na torowiskach o konstrukcji klasycznej (na podkładach), a w opinii Zarządu Transportu Miejskiego - najlepiej na nowych torowiskach. W przypadku budowy lub przebudowy linii tramwajowych, zamiast torowisk klasycznych z absorberami, w Poznaniu wdrażane są konstrukcje redukujące oddziaływania wibroakustyczne. Ponadto po około 10 latach eksploatacji torowisko klasyczne zużywa się, przez co wymaga przeprowadzenia najczęściej szlifowania i podbijania - likwidujące bezpośrednie przyczyny hałasu. Zastosowanie absorberów nie przyniesie wówczas odczuwalnych efektów. Wynika to z charakteru zużycia torowiska na podkładach w tłuczniu. Absorbery montowane są po bokach szyn i w związku z tym mają ograniczoną możliwość redukcji hałasu generowanego na powierzchni szyny oraz w miejscu styku podkładu z podsypką tłuczniową. Z tych powodów w Poznaniu nie stosuje się absorberów na starszych torowiskach. ZTM nie wyklucza wykorzystania absorberów w przypadku przebudowy torowisk tramwajowych o konstrukcji klasycznej. Będzie to jednak uzależnione od dostępnych środków finansowych na działania inwestycyjne.

ZTM i MPK będą kontynuować dotychczasowe działania w tym zakresie. W przypadku budowy lub przebudowy tras stosowane będą rozwiązania redukujące poziom hałasu generowanego przez tramwaje. W ramach bieżącego utrzymania nadal będą wykonywane takie prace, jak m.in.: szlifowanie, frezowanie, podbijanie torowisk, regeneracja styków.

Poniższa treść została przygotowana przez biuletyn/Wydawnictwo Miejskie Posnania