Co można ciekawego napisać na temat podmiejskiego osiedla z kościołem, domem kultury i szkołą w centrum oraz jednolitą zabudową domów jednorodzinnych? Osiedle Kwiatowe, bo o nim mowa, obecne jest na mapie Poznania od ponad 30 lat. W 1987 roku obszar, na którym się znajduje, został wyłączony z gminy Komorniki i stał się częścią Poznania. Jednak historia tego miejsca i ludzi jest znacznie dłuższa i bogatsza. Dowiemy się tego z monografii Osiedle Kwiatowe - historia i ludzie autorstwa Michała Hirscha, powstałej dzięki wsparciu Rady Osiedla Kwiatowego i Domu Kultury "Stokrotka".

Monografia składa się z dwóch zasadniczych części. W pierwszej, którą określić można jako historyczną, opisane zostały dzieje terenów, na których powstało Osiedle Kwiatowe, oraz związanych z nimi ludzi - w tym przypadku właścicieli tych ziem, rodziny Freudenreichów. Dalej przedstawione zostały losy pierwszych mieszkańców, ich wspomnienia z czasów okupacji hitlerowskiej, dzieje romskiej mniejszości, która na przełomie lat 60. i 70. przebywała w jego granicach, oraz solidarnościowej historii oporu mieszkańców osiedla w latach 80. Część druga skupia się na społecznej historii osiedla i dziejach osiedlowej wspólnoty. Omówiona w niej została działalność poszczególnych instytucji społecznych: parafii, szkoły, domu kultury, a także komitetów społecznych i rady osiedla. Ostatni rozdział omawia toponimie osiedlowych ulic oraz wyjaśnia, w jaki sposób Osiedle Plewiska przemianowano na Kwiatowe. Opracowanie jest efektem prawie dwuletnich badań autora, kwerend w poznańskich archiwach, przeszukiwania osiedlowej prasy i literatury dotyczącej stolicy Wielkopolski oraz wywiadów z samymi mieszkańcami. Publikacja jest bogato ilustrowana, zarówno fotografiami i dokumentami archiwalnymi, jak i zdjęciami współczesnymi.

oprac. red.