Jako nastolatek trafił do drużyny Lecha tuż po wojnie, w 1946 roku. Miesiąc po swoich 17. urodzinach zadebiutował w pierwszej drużynie Kolejorza w marcu 1948 roku i z czasem stał się znaczącym zawodnikiem. Pierwszego gola dla Lecha zdobył we wrześniu tego samego roku na stadionie w Krakowie, nie mając jeszcze 18 lat. Z racji swoich skromnych warunków fizycznych nazywany był przez swoich kolegów "Nunuś".

W pierwszym sezonie gry w Lechu Gogolewski zagrał w ośmiu spotkaniach ligowych i zdobył trzy gole. W następnym na boisku pojawił się tylko dwa razy, ale w sezonie 1950, kiedy Kolejorz po raz drugi zdobywał trzecie miejsce w lidze, Janusz Gogolewski był pełnoprawnym zawodnikiem walczącej o najwyższe laury drużyny. Bardzo mocno zaznaczył swoją obecność na boisku, kiedy 27 sierpnia 1950 roku Lech gromił w Poznaniu Szombierki Bytom 11:1. W tym spotkaniu aż sześć goli zdobył Teodor Anioła, ale trzy bramki strzelił wówczas także Janusz Gogolewski (dwie pozostałe Kołtuniak i samobójczą zawodnik rywali Gaweł).

Dwa kolejne sezony jedynie ugruntowały mocną pozycję Gogolewskiego na boisku. Niestety w 1953 roku, w czasach głębokiego stalinizmu, o młodego napastnika Lecha, upomniało się wojsko. Po krótkim pobycie w Śląsku Wrocław szybko przeniesiono go do Warszawy, do Legii. Przez dwa sezony w tej drużynie zagrał w lidze w 21 spotkaniach i zdobył pięć goli. Chociaż warszawski klub zabiegał o pozostanie Gogolewskiego, ten jednak z wielką chęcią wrócił do Kolejorza. Jak sam po latach mówił, Warszawa dała mu jedno szczęście - tam poznał swoją przyszłą żonę.

W 1955 roku ponownie grał regularnie w barwach Lecha, strzelając następne bramki, ale też przede wszystkim wypracowując dobre sytuacje strzeleckie swoim kolegom. W 1957 roku Lech spadł do drugiej ligi i przez następne trzy sezony próbował wrócić do krajowej elity, co się w końcu udało jesienią 1960 roku. W kolejnych rozgrywkach Kolejorz nie był już niestety w czołówce, w pierwszym półroczu 1962 roku musiał bronić się przed spadkiem z ligi. Jeszcze w czerwcu 1962 roku, walcząc o utrzymanie, Gogolewski strzelił m.in. trzy bramki warszawskiej Gwardii i Kolejorz mógł przystąpić do nowego sezonu, który okazał się na długie lata ostatnim w pierwszej lidze. Po degradacji w czerwcu 1963 roku, Gogolewski przestał grać w Lechu. Przez ponad 15 lat rozegrał prawie 240 spotkań i zdobył 73 gole.

Po zakończeniu kariery piłkarskiej zajął się pracą zawodową, w której cały czas pośrednio związany był z drużyną, nadzorując budowę obiektu przy ul. Bułgarskiej, oświetlenia i wszelkiego rodzaju napraw budowlanych. W okresie prezesury Jerzego Borowiaka (1991-1993) został kierownikiem pierwszego zespołu. Jako weteran często uczestniczył w spotkaniach z kibicami i kolegami z boiska. Janusz Gogolewski zmarł 10 września 2018 roku. Został pochowany w Gdańsku.

Osoby zasłużone dla poznańskiego sportu, które odeszły w ostatnich 12 miesiącach

• Stanisław Atlasiński, 98 l. (zm. 28.10.2017), piłkarz Lecha do 1948 roku, w barwach którego rozegrał ponad 300 spotkań; do ostatnich chwil życia interesował się wynikami Kolejorza.
• Ireneusz Cieślak, 85 l. (zm. 2.11.2017), polski pilot balonowy i szybowcowy, zwycięzca zawodów o Puchar Gordona Bennetta w 1983 roku wspólnie ze Stefanem Makne; absolwent Politechniki Poznańskiej, przez wiele lat instruktor sportu balonowego.
• Marek Kasprzyk, 66 l. (zm. 17.11.2017), chodziarz i trener lekkiej atletyki; zawodnik Olimpii Poznań, dwukrotny medalista mistrzostw Polski na dystansie 50 km; potem trener w Olimpii; założyciel i szkoleniowiec w UKS Dąb Suchy Las.
• Grzegorz Łazarek, 53 l. (zm. 14.01.2018), piłkarz, pomocnik, w barwach Kolejorza występował w latach 1981-1985; ma w dorobku dwa tytuły mistrza Polski (1983 i 1984) oraz Puchar Polski; syn znakomitego trenera Wojciecha Łazarka, miał 53 lata.
• Roman Mądrochowski, 58 l. (zm. 17.01.2018), piłkarz, obrońca, wychowanek Lecha Poznań (występował w latach 1971-1981).
• Andrzej Kanikowski, 74 l. (zm. 27.01.2018), szermierz Warty Poznań, specjalizował się we florecie, ale z powodzeniem walczył też w szabli i szpadzie; wielokrotny medalista mistrzostw Polski, potem trener w Warcie.
• Zbigniew Kubiak, 75 l. (zm. 6.04.2018), jeden z najwybitniejszych i najbarwniejszych dziennikarzy sportowych w Wielkopolsce; w poznańskich mediach pracował od 1972 roku; laureat Srebrnego Pióra Stowarzyszenia Dziennikarzy Polski 1978 oraz Supersenior Poznańskiego Sportu 2017.
• Andrzej Karbowiak, 81 l. (zm. 19.04.2018), piłkarz, obrońca Lecha w latach 1956-1968, przez wiele lata kapitan zespołu, dla którego rozegrał ponad 300 spotkań.
• Stanisław Baśkiewicz, 71 l. (zm. 19.05.2018), piłkarz ręczny Grunwaldu Poznań; w 1965 roku wywalczył z drużyną tytuł mistrza Polski juniorów, a potem w 1971 roku także tytuł mistrza kraju seniorów.
• Andrzej Ptak, 79 l. (zm. 26.05.2018), hokeista na trawie Warty Poznań, wierny jednemu klubowi przez 22 lata, z którym wywalczył 9 tytułów mistrza Polski; reprezentant Polski, olimpijczyk z Rzymu 1960, działacz i sędzia hokejowy.
• Henryk Śródecki, 81 l. (zm. 28.05.2018), był jednym z pionierów sportu kartingowego w Polsce; od 1962 roku zakładał pierwsze sekcje tej dyscypliny w naszym kraju, wychowawca i nauczyciel wielu pokoleń zawodników; członek Automobilklubu Wielkopolski.
• Maria Jergen, 68 l. (zm. 7.06.2018), znakomita koszykarka AZS Poznań, podstawowa zawodniczka drużyny, która w 1978 roku wywalczyła jedyne mistrzostwo Polski koszykarek w historii AZS Poznań.
• Jan Elzanowski, 81 l. (zm. 20.06.2018), trener i nauczyciel wielu pokoleń piłkarzy ręcznych, siatkarzy i rugbistów w stolicy Wielkopolski, przez wiele lat kierownik Studium Wychowania Fizycznego i Sportu Uniwersytetu Przyrodniczego w Poznaniu, reprezentant Polski w rugby.
• Jacek Hałasik, 74 l. (zm. 25.06.2018), dziennikarz nie tylko sportowy, świetny gawędziarz i propagator gwary poznańskiej, z zamiłowania wielki kibic poznańskiego Lecha, doskonale zorientowany w klubowych sprawach; w Radiu Poznań prowadził konkursy na temat sportu, historii i gwary.
• Jan Górny, 85 l. (zm. 13.07.2018), bramkarz hokeja na trawie, grał też w piłkę nożną i ręczną, uprawiał lekką atletykę i szybownictwo, w barwach Warty zdobywał wiele razy tytuł mistrza Polski, reprezentant Polski, olimpijczyk z Rzymu 1960; trener w poznańskich klubach Warcie i Pocztowcu.
• Leszek Tórz, 59 l. (zm. 15.07.2018), hokeista na trawie, napastnik Warty Poznań, z którą zdobywał tytuły mistrza kraju w kilku kategoriach wiekowych; reprezentant Polski, uczestnik igrzysk olimpijskich w Moskwie 1980.

Jacek Pałuba

© Wydawnictwo Miejskie Posnania