Rada Miasta Poznania

Najbardziej poznańska ulica obok Św. Marcina doczekała się swojego opracowania w Kronice Miasta Poznania. Materiału było jak widać tyle, że trzeba było stworzyć dwa tomy. Zatem będzie co czytać w czasie świąteczno-noworocznym.

Aleje Marcinkowskiego I KMP 3/2015
W 1793 roku w Poznaniu pojawili się Prusacy i prawie natychmiast rozpoczęli rozbiórkę średniowiecznych murów miejskich i budowę Nowego Miasta. Pod nowy Poznań pruscy urbaniści wybrali atrakcyjne, bo wyżej położone i suche tereny na zachód od dawnych obwarowań. Powstała tu dzielnica dla masowo napływających niemieckich obywateli. Jej centralnym punktem stał się wielki plac i powiązana z nim piękna, szeroka promenada nazwana na cześć króla pruskiego ul. Wilhelmowską. Dzisiaj to Aleje Marcinkowskiego, o historii których jest ten numer Kroniki.

Aleje Marcinkowskiego II KMP 4/2015
Aleje Marcinkowskiego, jedna z najstarszych i najpiękniejszych promenad spacerowych Poznania, początkowo była zabudowana niewielkimi domami, ale wkrótce zamieniła się w luksusową ulicę z okazałymi kamienicami i licznymi budynkami użyteczności publicznej. Tu swoje siedziby miało kilka hoteli, Ziemstwo Kredytowe, poczta, muzeum, działały restauracje, sklepy i redakcje czasopism. Bujną roślinność pośrodku urozmaicały pomnik Higiei i fontanna z Kronthala. W takim kształcie Aleje dotrwały do wybuchu II wojny światowej. Wtedy zniknęły domy, instytucje i spacerowicze. Cała 2. połowa XX wieku to powolna marginalizacja i znikanie śródmiejskiej promenady, dopiero w ostatnich latach podjęto działania, by przywrócić ulicy jej dawną świetność. O domach przy Alejach, ich funkcjach i mieszkańcach jest ten numer Kroniki.

(tb)