Rada Miasta Poznania

Zdaniem radnego dobrym rozwiązaniem urbanistycznym w Poznaniu byłoby, wzorem innych miast, wyznaczenie standardu o rozstrzyganiu dla lokalizacji zabudowy wysokiej i wysokościowej oraz innych znaczących inwestycjach wyłącznie na podstawie planu miejscowego. Paweł Matuszak pyta o powód wieloletniego procedowania warunków zabudowy dla inwestycji zabudowy wysokiej oraz czy z uwagi na skalę takich inwestycji, ich wpływ na krajobraz Poznania - Wydział Urbanistyki i Architektury wnioskował o przyśpieszenie prac nad takimi wnioskami, a jeśli nie wnioskował, to co było powodem. Radnego interesuje też, czy istnieje procedura informowania przez WUiA - prezydenta Miasta lub Miejskiej Pracowni Urbanistycznej o wnioskach o warunki zabudowy dotyczących znaczących inwestycji, które powinny być rozstrzygane w drodze planu miejscowego. - Jeśli takiej procedury nie ma, to co jest powodem takiego zaniechania, w wyniku czego w Wydziale Urbanistyki i Architektury jednoosobowo zapadają decyzje bez udziału Rady Miasta i społeczeństwa, w sprawie inwestycji istotnych dla Poznania? - pyta Paweł Matuszak.

Odpowiedzi na interpelację udzielił zastępca prezydenta Bartosz Guss, który tłumaczy, że wydanie decyzji o warunkach zabudowy zaliczane jest do spraw o szczególnie skomplikowanym charakterze. Taka decyzja każdorazowo musi być poprzedzona zebraniem obszernego materiału dowodowego, przeprowadzeniem analizy urbanistycznej oraz dokonaniem szeregu uzgodnień projektu decyzji z innymi organami - m.in. wojewódzkim konserwatorem zabytków, właściwym organem administracji geologicznej, organami właściwymi w sprawach ochrony gruntów rolnych i leśnych oraz melioracji wodnych, regionalnym dyrektorem ochrony, czy właściwym zarządcą drogi.

"O szczególnie skomplikowanym charakterze sprawy można mówić wówczas, gdy mamy do czynienia z zawiłym stanem faktycznym sprawy, wymagającym przeprowadzenia licznych czynności dowodowych, jak i ze złożonym, niełatwym do ustalenia stanem prawnym, wymagającym wnikliwej analizy oraz wykładni przepisów prawa." - wyjaśnia Bartosz Guss.

W sprawach o skomplikowanym stanie faktycznym, w których zachodzi konieczność przeprowadzenia wielu dowodów, obowiązkiem organu jest sprawne, co nie oznacza, że zawsze szybkie, prowadzenie postępowania dowodowego, zmierzające do ustalenia stanu faktycznego pozwalającego na prawidłowe rozstrzygnięcie sprawy. Zgodnie z art. 62 ust. 1 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym, postępowanie administracyjne w sprawie ustalenia warunków zabudowy można zawiesić na czas nie dłuższy niż 18 miesięcy od dnia złożenia wniosku o ustalenie warunków zabudowy (termin wydłużony z 9 miesięcy nowelizacją ustawy, która weszła w życie 23 kwietnia 2023 r.). Zawieszenie postępowania można przedłużyć na dodatkowy czas, nie dłuższy niż 6 miesięcy, jeżeli w okresie zawieszenia postępowania dokonano wyłożenia projektu planu miejscowego.

Postępowanie należy podjąć i wydać decyzję w sprawie ustalenia warunków zabudowy, jeżeli: w ciągu dwóch miesięcy od dnia zawieszenia postępowania rada gminy nie podjęła uchwały o przystąpieniu do sporządzania planu miejscowego albo w okresie zawieszenia postępowania nie uchwalono miejscowego planu lub jego zmiany.

Procedura uchwalania planu miejscowego jest ściśle określona przepisami ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym i nie przewiduje wniosków o przyspieszenie prac nad planem przez Wydział Urbanistyki i Architektury. Natomiast w przypadku złożenia przez Inwestora wniosku o warunki zabudowy dla inwestycji, która jest sprzeczna z polityką przestrzenną Miasta - Wydział Urbanistyki i Architektury wnioskuje o uchwalenie planu miejscowego.

Zgodnie z art. 4 ust. 2 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym, w przypadku braku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w drodze decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, przy czym lokalizację inwestycji celu publicznego ustala się w drodze decyzji o lokalizacji inwestycji celu publicznego, natomiast sposób zagospodarowania terenu i warunki zabudowy dla innych inwestycji ustala się w drodze decyzji o warunkach zabudowy.

Jednocześnie, zgodnie z zapisami ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym, nie można odmówić ustalenia warunków zabudowy, jeżeli zamierzenie inwestycyjne jest zgodne z przepisami odrębnymi. Oznacza to, że organ nie działa w warunkach uznania administracyjnego, lecz jest związany w tym znaczeniu, że jeżeli badając planowaną inwestycję w zaproponowanym przez Inwestora kształcie, stwierdzi zgodność tego zamierzenia inwestycyjnego z przepisami odrębnymi, to jest zobowiązany ustalić warunki zabudowy zgodnie z żądaniem inwestora. Wyznacznikiem rozstrzygnięcia merytorycznego decyzji jest więc wyłącznie zgodność planowanej inwestycji z przepisami prawa powszechnie obowiązującego. Przepisy nie przewidują również możliwości - poza ewentualnym zawieszeniem postępowania na wskazany okres - oczekiwania na uchwalenie planu, bez woli Inwestora.

Przepisy jednoznacznie stanowią więc, że podstawową przesłanką umożliwiającą organowi administracji wydanie decyzji o warunkach zabudowy jest brak miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego dla terenu, na którym ma być realizowana inwestycja. Nie mogą rozstrzygać o tym jakiekolwiek ustalane standardy, nie ma również w tej kwestii żadnego znaczenia skala inwestycji. Zastępca prezydenta podkreśla, że przepisy ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym nie przewidują przy wydawaniu decyzji o warunkach zabudowy udziału Rady Miasta, czy społeczności lokalnej (poza ustalonym w konkretnej sprawie kręgiem stron postępowania).

oprac. red.