• sznupa ekspr.[twarz, gęba]: Będzie Kaczmarek dalej pyskował i nikt mu sznupy nie zamknie. Stary, bo cie mazne w sznupe przy gościach. On, psianyga, ześlizgnął się z drzewa i nic mu nie było. Ale tamte oba chłopaczyska miały tak opuchnięte sznupy, że rodzona matka ich nie poznała. Dwóch gzubków se graje w antrejce w sztekla i cięgiem sie przy tym luchają po sznupach. Są tu młodzi, starzy i średnioki. Matki z wózkami, dzieciary z nupelkami w sznupach, babusie z dziadkami. Czekej, już jo ci wierność małżeńską na sznupie wymaluje, że cie rodzono matka nie pozno! I niech se fifnie sznupe ośrupie. Jak szpycne szczunów przy floszce wódy, to lołbym w sznupe [...] caluśki liter! Odbierali jemu z rąk flaszke z wodą i sam został zlany, abo dostał po sznupie i z płaczem lecioł do mamy. Nie boisz sie, że jak sie który wnerwi, to sie gdzieś zaczai i da ci po sznupie, jak chłop chłopu? ◊ fraz. dostać po sznupie [dostać po gębie]: Ino pyńdź, bo dostaniesz po sznupie. Zasłysz.

sieci społecznościowe