• A A A
• Najbliższe publikacje>
• fotokod

Najbliższe publikacje

• Poznań fantastyczny. Droga wolna. Antologia opowiadań fantastycznych wyłonionych w piątej edycji konkursu literackiego na opowiadanie fantastyczne dziejące się w Poznaniu. Jury wyłoniło piętnaście opowiadań, które ukażą się drukiem w połowie października. Autorzy: Paulina Rezanowicz, Bartłomiej Krolek, Przemysław Pilarek, Nell Konieczna, Adam Froń, Łukasz Zaręba, Łukasz Trykowski, Krzysztof Filipowicz, Wojciech Kulawski, Adrian Krysiak, Anna Jelec, Marek Mikulski, Marek Witkowski, Agnieszka Sawicz, Hanna Bylińska. Okładka i grafiki do każdego opowiadania: Mariusz Kula.

Droga wolna, ale gdzie pójść?
Na drugą stronę rzeczywistości niepewnej? Do supermarketu,
szklanej pułapki z przyszłości, albo teraźniejszości nawet?
Podążyć za gońcem szachowym czy szalonym prezydentem
Wrocławia? A co, jeśli zamiast nóg rosną kopyta lub nie możesz
drgnąć, czy choćby ruszyć powieką?
Piętnaście opowiadań, piętnaście drogowskazów.
Droga wolna, zapraszam!
Joanna Jodełka
Przewodnicząca Jury Konkursu
"Poznań Fantastyczny"

Fragment zwycięskiego opowiadania Pauliny Rezanowicz "Filantropia kontra eksploracja":

(...)
O zmierzchu odwiedził ich brat Florian. Zdjął kaptur i Alicja dostrzegła jego różową, okrągłą twarz. Bezgłośnie sunęła za nim samobieżna walizka.
- Słyszałem, że często wychodzisz poza naszą strefę - wyszeptał. - Sprawdzimy, co w tobie siedzi, dziecko.
Dziewczyna uniosła wzrok. Chciała powiedzieć: "Jestem już prawie dorosła", ale nim się zdołała odezwać, do pokoju wpadła matka. Jej oczy błyszczały, a dłonie drżały.
- Zaparzyć bratu herbaty? - spytała.
- Proszę.
Podekscytowana kobieta wyszła. Tymczasem gość otworzył walizkę i wyjął z niej sprzęty. Na głowę dziewczyny włożył metalowe obręcze, na palce spinacze; klatkę piersiową oplótł kablami, których końcówki przykleił żelem do skóry.
W końcu usiadł naprzeciw ze srebrzystym prostokątem w ręku. Potarł nos.
- Na skrypty zakonne! - syknął.
- Co się dzieje? - spytała Alicja.
Po czole zakonnika zaczęły spływać krople potu.
- Widzę sprzężenie... Ekwiwalenty... - Nagle umilkł. - Nie, to nie to. Leży ci na sercu los dalszostrefowców, prawda?
Skinęła głową.
Usłyszeli zbliżającą się matkę. Florian wytarł chustką twarz i rozciągnął usta w uśmiechu. Kobieta weszła do pokoju. Z troską zerknęła w obrazy wyświetlane w dłoniach zakonnika, ale nic z nich nie zrozumiała. To były święte sprawy, poza jej zasięgiem.
- Nic tu nie pomogę - oświadczył już spokojnie mężczyzna. - Chęć wychodzenia poza strefę siedzi w niej zbyt głęboko. Cóż, niektórzy tak mają.
- Jednak my, arystokracja... - zaczęła matka.
- Nawet wśród was - brat Florian rzekł miękko, zdejmując z dziewczyny przyrządy - czasem rodzi się takie pragnienie. Sądzę, że powinniśmy zaangażować ją w bezpośrednią pomoc.
- Ale... - podjęła matka, jednak zakonnik uniósł dłoń i kobieta natychmiast zamknęła usta.
- A jeśli jest powołana? Przecież modlimy się o filantropów! Chcesz spróbować? - zwrócił się do Alicji.
Dziewczyna milczała. Bała się. Coś słyszała. Coś się z nią działo. Czuła, że swędzi ją od środka głowa.
- Tak - niepewnie odpowiedziała po chwili, a potem skupiła się na myślach, które nie należały do niej.
Matka zacisnęła usta. Brat odstawił filiżankę, nachylił się ku kobiecie i szepnął:
- Lepsze to, niż żeby stała się eksploratorką czy rewolucjonistką.
(...)