Don Juan
Opis
" Don Juan" Aleksandra Kaniewskiego to prawdziwy teatr w teatrze. Propozycja dla miłośników dobrej muzyki, pięknych kostiumów i ciekawej scenografii. Pomylą się jednak Ci, którzy myślą, że trafią w środek XVII-wiecznej Hiszpanii, bowiem spektakl charakteryzuje pewna umowność. Wprowadza ją m.in. Postać Teatralna, która wnosi tym samym do sztuki dystans, a kiedy trzeba i nawias. To ona moderuje wieczór i dzięki niej właśnie, szybko zaczynamy rozumieć, że losy Don Juana są przedstawiane ku nauce, a nie tylko dla uciechy widzów. Poza tym gra na fortepianie i wyraża w ten sposób to, czego powiedzieć nie można słowami.
Tytułowego Don Juana poznajemy już na samym początku spektaklu i to od razu z tej najgorszej strony. Najpierw zupełnie bez skrupułów ignoruje kochankę Elwirę, która porzuciła dla niego klasztor i w przebraniu przybywa do jego domu nocą. A następnie postępuje podobnie z dwiema ubogimi wieśniaczkami, które jednocześnie uwodzi i okłamuje. Poza tym namawia żebraka do kłamstw, szarga imię człowieka, którego sam zabił oraz bezczelnie kpi z rad.
Don Juanowi towarzyszy zawsze jego bogobojny i strachliwy sługa Sganarel. Mężczyzna pełni funkcję sumienia młodego szlachcica i stara się subtelnie kierować swoim panem. Wie jednak, że nie może sobie pozwolić na za dużo, bo przyłapany na tym, zostanie srogo ukarany. Don Juan i tak nie przejmuje się jego ostrzeżeniami i dalej buntuje się przeciwko wszelkim zasadom i normom. Ale w komedii tej, tak jak i w bajce, zło zostaje ukarane. W finale sztuki, siły nadprzyrodzone, czyli "kamienny gość" wymierza sprawiedliwość...
Komedia Moliera mówi o kryzysie wartości w baroku- obłudzie, moralnym rozluźnieniu i pysze. A Kaniewski tylko komentuje, bo wie że teraz jest zupełnie podobnie.
Monika Nawrocka- Leśnik