Superseniorzy 2020
Marian Andrzej Dudziak, ur. 2.02.1941 r. w Wielichowie
Profesor nauk technicznych. W latach 1991-2011 był kierownikiem Katedry (wcześniej Zakładu) Podstaw Konstrukcji Maszyn Politechniki Poznańskiej. Obecnie jest kierownikiem Katedry Mechaniki i Budowy Maszyn w Kaliszu w Państwowej Wyższej Szkole Zawodowej.
Swoją karierę naukową znakomicie łączył ze sportem, trenując lekką atletykę w poznańskich klubach Orkan i Olimpia. Przez dziewięć lat reprezentował Polskę w sprintach na: 100 m; 200 m i 4 x 100 m. Na igrzyskach olimpijskich w Tokio w 1964 r. zdobył srebrny medal w sztafecie 4 x 100 m (wraz z Andrzejem Zielińskim, Wiesławem Maniakiem i Marianem Foikiem). Startował również w biegu na 100 m (nie zakwalifikował się do półfinału). Cztery lata później w Meksyku (1968 r.) był ósmy w finale sztafety 4 x 100 m, a na 100 m nie zakwalifikował się do półfinału. Dwukrotnie stawał na drugim stopniu podium mistrzostw Europy: w Budapeszcie na 200 m (1966 r.) i w Helsinkach w sztafecie 4 x 100 m (1971 r.).
Sześciokrotnie stawał na podium mistrzostw Polski: złoto na 100 m w 1968 r. i na 200 m w 1966 r., srebro na 200 m w 1970 r. i w sztafecie 4 x 100 w 1968 r. oraz brąz na 200 m w 1971 r. i w sztafecie 4 x 100 m w 1963 r.
Stanisław Głuszak, ur. 20.05.1942 r. w Poznaniu
Absolwent Politechniki Poznańskiej (inżynier mechanik), na której studiował w latach 1967-1971. Od 1972-1992 r. był zastępcą prezesa, a później prezesem Spółdzielni Pracy Galmot, (późniejszy POZMOT).
Przez większość swojego życia był związany ze sportem, o czym świadczy jego działalność w Klubie Sportowym Posnania Poznań, którego był prezesem w latach 1990-1995. Do klubu z siedzibą przy ulicy Słowiańskiej trafił osiem lat wcześniej. Najpierw w latach 1982-1987 pełnił funkcję sekretarza Zarządu, a w latach 1987-1990 oraz 2001-2005 wiceprezesa ds. sportu. W latach 1995-2001 był pierwszym wiceprezesem, od 2001-2013 r. członkiem Zarządu klubu, natomiast od 2013 r. do dziś pozostaje przewodniczącym Komisji Rewizyjnej mimo przejścia na emeryturę.
Przez dwie kadencje był również członkiem Komisji Rewizyjnej Polskiego Związku Kajakowego oraz Zarządu Wielkopolskiego Związku Kajakowego. Jest także członkiem Komisji Rewizyjnej Wielkopolskiego Stowarzyszenia Sportowego. Za swoje sportowe zaangażowanie otrzymał liczne odznaczenia, wśród których warto wymienić: Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski, Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski, Złoty Krzyż Zasługi, Srebrny Medal za Zasługi dla Polskiego Ruchu Olimpijskiego, Honorowe odznaczenie Miasta Poznania.
Bogdan Kramer, ur. 18.04.1944 r. w Kiekrzu
Reprezentant Polski w żeglarstwie oraz w żeglarstwie na lodzie (bojery). Wraz z Jargoniewem Krugerem brał udział w igrzyskach olimpijskich w Moskwie w 1980 r., gdzie zajęli 9. miejsce. Był to - jak do tej pory - jedyny start na olimpiadzie polskiego katamaranu. Swoją przygodę z żeglarstwem rozpoczął w szkole podstawowej, a jednym z pierwszych sukcesów było zwycięstwo w zawodach "Pierwszy krok żeglarski" w 1958 r. Reprezentował barwy: LKS Kiekrz i JKW Poznań (od 1959 r.) w klasach: Słonka (1959 r.), Omega (1960-1963) oraz w latach 1966-1988 na zmianę: Słonka, Omega, Hornet, FD, Finn, 470, Tornado.
W 1971 r. zaczął uprawiać bojery. Jako pierwszy Polak zdobył medal w rywalizacji bojerów podczas mistrzostw Ameryki Północnej w 1975 r., podczas których zajął 3. miejsce. To właśnie w bojerach odnosił największe sukcesy (mistrzostwo świata w 1978 r.), sześciokrotnie stając na podium mistrzostw Europy z dorobkiem trzech złotych medali (1980, 1981 i 1984 r.), a także srebrnego (1978 r.) i dwukrotnie brązowego medalu (1979 i 1983 r.). Zdobył również czterokrotnie tytuł mistrza Polski. W 2004 r. po ukończeniu 60 lat pozostał czynnym zawodnikiem klasy DN. Nadal rekreacyjnie uprawia żeglarstwo lodowe. Otrzymał tytuł żeglarza 80-lecia w Wielkopolsce.
Olga Kuźmińska, ur. 11.07.1941 r. w Chodzieży
Doktor nauk o kulturze fizycznej, tancerka (Szkoła Baletowa ukończona w 1961 r.), instruktorka: tańca kategorii pierwszej, łyżwiarstwa figurowego oraz gimnastyki artystycznej i tańca w Pałacu Kultury (przez 17 lat), trenerka klasy pierwszej w gimnastyce artystycznej, sędzia związkowy w gimnastyce artystycznej, adiunkt w Wyższej Szkole Wychowania Fizycznego i kierownik (przez 32 lata) Zakładu Ćwiczeń Muzyczno-Ruchowych w poznańskiej Akademii Wychowania Fizycznego, wykładowca i teoretyk tańca, autorka 20 książek i przeszło 120 artykułów o tańcu i ruchu gimnastyczno-tanecznym, współzałożycielka Młodzieżowego Zespołu "Parada", prekursorka gimnastyki jazzowej i propagatorka aerobiku w Polsce.
W latach 1982-1990 prowadziła w TVP innowacyjne, ogólnopolskie telewizyjne programy: "Aerobik - taniec i gimnastyka", "Ćwicz i tańcz z Olgą" oraz "Olga proponuje" (w sumie nakręcono 72 programy). Pasjonatka tańca i form gimnastyczno-tanecznych. Poza podstawową pracą na AWF, począwszy od 2000 r., prowadzi "terapię tańcem i ruchem" z seniorami. Zapoczątkowała ją na Uniwersytecie Trzeciego Wieku (zajmowała się tym 13 lat), a od 2006 r. aż do teraz kontynuuje ją w Domu Kultury "Orle Gniazdo".
Wojciech Michalski, ur. 10 grudnia 1945 r. w Rawiczu
Po zdaniu matury w Liceum Ogólnokształcącym w Rawiczu rozpoczął studia na Wydziale Prawa Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu. Ukończył je w 1969 r., jednak nie dane mu było kontynuować rodzinnych prawniczych tradycji, gdyż szczęśliwy - jak się później okazało - traf skierował go w stronę dziennikarstwa sportowego.
W październiku 1972 r. zaczął pracować w dziale sportowym "Gazety Poznańskiej". Po 11 latach pracy w tej gazecie przeszedł do "Expressu Poznańskiego". Był tam kierownikiem działu sportowego, a od 1989 r. pełnił także funkcję zastępcy redaktora naczelnego. Od 1992 r. kontynuował pracę w "Dzienniku Poznańskim". Ostatnich kilkanaście lat spędził w "Przeglądzie Sportowym".
Z nie mniejszą niż zawodową pasją oddawał się swojej drugiej miłości - grze w piłkę nożną. W połowie lat 70. minionego wieku stworzył pierwszą w Poznaniu branżową drużynę piłkarską pod nazwą "Dziennikarska Kaczka". Przez ponad 30 lat zespół rozegrał około 400 spotkań na terenie całej Wielkopolski. Przez szeregi "Kaczki" przewinęły się dziesiątki żurnalistów różnych specjalności.
Na rozgrywanych od 1977 r. mistrzostwach Polski dziennikarzy poznańska ekipa, której był kapitanem, zdobyła siedem tytułów mistrzowskich. Dwukrotnie został wybrany najlepszym piłkarzem tych mistrzostw.
Halina Polakowska-Rosadi, ur. 28.04.1939 r. w Poznaniu
Ukończyła IV Liceum Ogólnokształcące w Poznaniu. Następnie rozpoczęła naukę na Uniwersytecie im. Adama Mickiewicza, który ukończyła z tytułem magistra w 1979 r. Jest także absolwentką: Instituto Etnografico Toscano Consorzio Schule Professionali w Arezzo (1999 r.) oraz Instituto Statale Compresivo "L. Da Vinici".
Swoją przygodę z koszykówką rozpoczęła w liceum (1955 r.) w barwach Olimpii, którą reprezentowała przez 25 lat (do 1980 r.). Pierwszy złoty medal wywalczyła podczas Spartakiady Szkół Ogólnokształcących (Łódź, 1957 r.). Wielokrotnie reprezentowała Polskę na arenie międzynarodowej. W 1958 r. brała udział w młodzieżowych mistrzostwach Europy, które odbyły się w rumuńskim Sybinie.
Jej największymi sukcesami były dwa brązowe medale mistrzostw Polski (1961 i 1966 r.). W reprezentacji Polski seniorek dwukrotnie wystąpiła na mistrzostwach Europy, zajmując 4. miejsce (Moskwa w 1959 r. i Sofia w 1960 r.). W latach 1987-2017 przebywała za granicą: w Bułgarii, we Włoszech, w Stanach Zjednoczonych i Australii.
Za swoje zasługi została nagrodzona m.in. złotą odznaką Polskiego Związku Piłki Koszykowej, statuetką z okazji 100-lecia Polskiej Koszykówki, Odznaką Honorową za zasługi w rozwoju Województwa Poznańskiego i Złotym Krzyżem Zasługi.
Józef Wybieralski, ur. 9.03.1946 r. w Poznaniu, zm. 7.11.2023 r.
Jeden z trzech braci (Jerzy, Andrzej) uprawiających hokej na trawie. Zaczął grać w 1958 r. w Warcie Poznań, z którą związany był przez cały okres swej kariery sportowej. Grał na pozycji napastnika. Z tym klubem zdobył tytuł mistrza Polski dziewięciokrotnie na boiskach otwartych (1965, 1967, 1968, 1969, 1970, 1971, 1972, 1973 i 1980 r.) i dziewięciokrotnie w hali (1967, 1969, 1970, 1971, 1973, 1975, 1976, 1979 i 1982 r.). W latach 1965-1979 w drużynie narodowej rozegrał 138 meczów, zdobywając w nich 29 bramek. W 1972 r. startował na igrzyskach olimpijskich w Monachium, na których reprezentacja Polski zajęła 11. miejsce. Brał udział w mistrzostwach świata w 1975 r. rozegranych w Kuala Lumpur (10. miejsce) oraz w 1978 r. rozegranych w Buenos Aires (9. miejsce). Trzykrotnie wraz z reprezentacją Polski uczestniczył w mistrzostwach Europy: Bruksela 1970 r. - 7. miejsce, Madryt 1974 r. - 5. miejsce, Hanower 1978 r. - 5. miejsce.
W 1975 r. został powołany do reprezentacji Europy i wystąpił w meczu przeciwko Francji. Po zakończeniu w 1985 r. kariery sportowej zajął się pracą szkoleniową oraz był sędzią. Ojciec dwóch olimpijczyków: Krzysztofa i Łukasza.
Ryszard Wieczorek, ur. 23.10.1931 r. w Poznaniu
W 1958 r. ukończył Wyższą Szkołę Wychowania Fizycznego w Poznaniu i rozpoczął pracę w zakładzie Teorii Organizacji Kultury Fizycznej. Jeszcze w 1948 r. uzyskał tytuł przodownika sportu w zakresie koszykówki, siatkówki i szczypiorniaka. W tej ostatniej dyscyplinie reprezentował barwy Warty Poznań i AZS Poznań na poziomie I ligi. Jednocześnie w Warcie grał także w koszykówkę.
Swoje kompetencje naukowe wykorzystał w pionierskiej działalności z zakresu organizacji obozów sportowo-turystycznych dla osób z niepełnosprawnościami. We współpracy z prof. Janem Dziedzicem był organizatorem i realizatorem pierwszych w Polsce obozów narciarskich oraz spływów kajakowych dla osób niewidomych i słabowidzących.
Od 1966 r. doktor nauk o kulturze fizycznej, stopień naukowy został przyznany przez Akademię Wychowania Fizycznego Józefa Piłsudskiego w Warszawie. Od 1970 r. był pracownikiem Zakładu Teorii Wychowania Fizycznego AWF w Poznaniu. Jego dorobek naukowy obejmuje ponad 50 prac naukowych i innych publikacji.
Pełnił także funkcje prodziekana ds. doskonalenia kadr AWF Poznań oraz zastępcy dyrektora Instytutu Wychowania Fizycznego i Sportu. W latach 1988-1992 pracował w Studium Nauczycielskim w Poznaniu, natomiast w 1992 r. został profesorem Studium Nauczycielskiego w Koninie, a od 1998 r. - Państwowej Wyższej Szkoły Zawodowej w Koninie. W 1972 r. został prezesem Wielkopolskiego TKKF, sprawując tę funkcję do 1991 r. Prezes honorowy Wielkopolskiego TKKF
Teresa Zarzeczańska, ur. 15.10.1946 r. w Siemiątkowie, zm. 26.11.2023 w Poznaniu
Zawodniczka Lecha Poznań. Choć specjalizowała się w stylu klasycznym, to była pływaczką wszechstronną i pierwszy rekord Polski jednocześnie wraz z mistrzostwem Polski zdobyła stylem zmiennym na 400 m w 1967 r. W latach 1968-1972 ustanowiła wszystkie rekordy Polski w stylu klasycznym na dystansach: 50, 100 i 200 m na krótkim i długim basenie olimpijskich wymiarów.
W latach 1967-1972 należała do polskiej kadry narodowej w pływaniu. Jednak z przyczyn pozasportowych nie dostała paszportu na igrzyska olimpijskie w Meksyku w 1968 r. i Monachium w 1972 r. W latach 1972-1977 była zawodniczką Klubu Płetwonurków LOK "Delfin", członkiem kadry narodowej w ratownictwie wodnym i płetwonurkowaniu.
Jako pierwsza zawodniczka z Polski (zarówno wśród kobiet, jak i mężczyzn) oraz czwarta kobieta w historii 30 sierpnia 1975 r. przepłynęła kanał La Manche - z Dover do Wissant w czasie 11 godzin 10 minut. Swojemu wyczynowi poświęciła książkę Kraulem przez kanał La Manche (wyd. 1980 r.). W 1985 r. została odznaczona Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski. W latach 90. organizowała starty pływackiej sztafety kobiecej, która m.in. w 1992 r. pobiła rekord świata w przepłynięciu kanału La Manche (9 godzin 48 minut), a w 1993 r. w przepłynięciu tego kanału w dwie strony (20 godzin 43 minuty) oraz pokonała trasę jednoetapowego maratonu z Kołobrzegu na Bornholm, liczącą prawie 95 km.