Poznan.pl, oficjalna strona Miasta Poznania

Prof. Gojko Tešić to najwybitniejszy znawca i badacz awangardowej literatury serbskiej (i jugosłowiańskiej). Jest emerytowanym profesorem uniwersyteckim, historykiem literatury, krytykiem literackim, antologiem. Jest także wydawcą dzieł Stanislava Vivavera (serbski pisarz o polsko-żydowskich korzeniach), Radeta Drainca, Grigorija Božovicia, Stanislava Krakova (serbski pisarz o polsko-żydowskich korzeniach), Dragiszy Vasicia, Todora Manojlovicia, Milosza Crnjanskiego i in.

Wydał słynny w całej Europie tzw. polski numer czasopisma literackiego "Književna reč", którego publikacja zbiegła się z dniem ogłoszenia stanu wojennego. Od 1977 roku był redaktorem "Słowa Literackiego" ("Književna reč"), w latach 1980-1984 redaktor naczelny. To pismo o orientacji demokratycznej, polemicznej i międzynarodowej. Pracował w innych czasopismach: "Ithaka" (1995-1997), "Avangarda" (1997,2000), "Alfa" (2001).Był redaktorem "Biblioteki Albatros" (1993-1994), almanachu "Pojmovnik" i wielu innych.

Od 1977 roku został zatrudniony w Instytucie Literatury i Sztuki (odpowiednik polskiego IBL). W latach 1980-1984 był redaktorem naczelnym Književne reči. W latach 1984  do 2008 ponownie zatrudniony w Instytucie Literatury i Sztuki. Od 2005 roku do przejścia na emeryturę w 2018 roku w Uniwersytecie w Nowym Sadzie. Profesor zwyczajny od 2010. Stypendysta Instytutu Goethego. Organizował Międzynarodowe Spotkania Naukowe "Dzieła Literacko-Przekładowe Stanisława Vianavera" i redagował zbiór dzieł pod tym tytułem (1985). Incjator powstania Fundacji "Stanislav Vinaver (2016) i założyciel wydarzenia "Dni Kultury Europejskiej Vinavera w Szabcu". W ciągu 30 lat jego działalność publiczna miała charakter silnie opozycyjny. Treści polemiczno-pamfletowe publikował w czasopismach ("Književne novine", Književna reč", "Borba", "NIN", "Politika" (wychodzi od 1904 roku).

Prof. jest autorem 4 monografii autorskich; wydał 22 antologie oraz dzieła pisarzy serbskich: Koczy Popovicia (2 tomy), Dragiszy Vasicia (4 tomy), Stanislava Krakova (3 tomy), Milosza Crnjanskiego (4 tomy), Rade Drainca (10 tomów), Stanislava Vinavera (18 tomów), Radomira Konstantinovicia (18 tomów) i wiele innych.

Był członkiem Stowarzyszenia Pisarzy Serbii (do listopada 1996). Jest członkiem Serbskiego Towarzystwa Literackiego i PEN Center. Był prezesem zarządu SKD (2006-2007) i prezesem zarządu Serbskiej Biblioteki Narodowej (2013-2014). Był członkiem Rady Ochrony Dziedzictwa Intelektualnego Radomira Konstantinovicia. Był także członkiem jury: NIN Awards, "Isidora Sekulić" Awards, Dis Awards, Awards Todor Manojlović, Njegoš Awards, Nagrody Milutina Uskokovicia i Nagrody Lazy Lazarević.

Zdobył liczne nagrody: Październikowa nagroda miasta Belgradu (1972, 1973, 1974); Nagroda Branko Miljkovicia (1976); Nagroda Djordje Jovanović (1992); Nagroda Pavle Marko Adamov (1993); Nagroda Dušana Vasiljeva (2010); Nagroda Vuka Karadžicia za wybitny wkład w rozwój kultury Serbii (2011).