9.1. Łączne wielkości emisji z terenu miasta Poznania

Na podstawie ilości zużywanych paliw, określonych w oparciu o zebrane dane i wykonane obliczenia modelowe, wyliczono ilości emisji gazów cieplarnianych z poszczególnych aktywności społecznych i gospodarczych na terenie miasta Poznania. Wyniki tych obliczeo przedstawiono na rysunku 20.

Na wykresie uwidoczniono emisje pochodzące z następujących kategorii źródeł:

  • emisje ze spalania paliw przy produkcji ciepła i energii elektrycznej w ciepłowniach i elektrociepłowniach miejskich - to największe źródło emisji w mieście,
  • emisje związane ze spalaniem paliw przez koocowego użytkownika energii - źródłem tych emisji są gospodarstwa domowe, budynki sektora publicznego, obiekty handlowe i usługowe, zakłady przemysłowe zlokalizowane na terenie miasta Poznania, emisje z transportu,
  • emisje metanu i pochodzące ze spalania metanu emisje CO2- źródłem tych emisji są oczyszczalnie ścieków i składowiska odpadów komunalnych miasta Poznania,
  • emisje generowane poza Poznaniem w elektrowniach systemowych, związane z produkcją energii elektrycznej kupowanej z systemu elektroenergetycznego przez odbiorców z terenu miasta Poznania.

Całkowita emisja gazów cieplarnianych z powyższych źródeł kształtowała się na poziomie ok. 4,5 miliona ton ekwiwalentnej emisji CO2, wahając się w granicach +/- 10% tej wartości w analizowanym okresie czasu czyli od 1990 do 2010 r. W pierwszej dekadzie tego okresu - do roku 2000, emisja zmniejszała się w tempie 1,2% rocznie. Spadek emisji spowodowany był następującymi czynnikami:

  • zmniejszenie zużycia węgla kamiennego na rzecz gazu ziemnego,
  • poprawa izolacyjności budynków poprzez działania termomodernizacyjne oraz racjonalizacja zużycia energii do ogrzewania,
  • modernizacja sieci ciepłowniczej,
  • spadek aktywności przemysłu w początkowych latach dekady lat '90,
  • zwiększenie stopnia skojarzenia produkcji ciepła z produkcją energii elektrycznej w elektrociepłowni Karolin.

Pomimo zaistnienia tych czynników sprzyjających redukcji emisji gazów cieplarnianych, po roku 2000 trend ten odwrócił się i w okresie następnych dziesięciu lat - do 2010 roku, emisja przyrastała. Tempo tego przyrostu emisji było jednak wolniejsze od tempa spadku z lat poprzednich. Przyrost ten był głównie związany ze wzrostem zużycia energii elektrycznej. Wzrostowi zużycia energii elektrycznej w tym czasie nie towarzyszył wzrost produkcji energii elektrycznej w skojarzeniu na terenie miasta. Spowodowało to wzrost ujemnego salda bilansu energii elektrycznej i w konsekwencji koniecznośd zwiększenia zakupów energii spoza miasta, produkowanej z niższą sprawnością w elektrowniach systemowych niż to ma miejsce przy skojarzonej produkcji energii. W efekcie prowadziło to do wzrostu ogólnej emisji CO2 związanej z pokryciem potrzeb energetycznych miasta. Wzrost emisji gazów cieplarnianych był również spowodowany znaczącym przyrostem samochodów zarejestrowanych na terenie Poznania.

Sektorowa struktura emisji CO2 w Poznaniu nie odbiega znacząco od średniej struktury krajowej. Dominuje emisja CO2 pochodząca ze spalania paliw na cele produkcji energii oraz w bezpośrednim zużyciu paliw. Emisja ta stanowi ok. 99% emisji gazów cieplarnianych w Poznaniu. Reszta to emisje metanu i podtlenku azotu towarzyszące procesom spalania i śladowe ilości emisji tzw. gazów przemysłowych, które ze względu na marginalny udział w całkowitej emisji nie były przedmiotem niniejszej analizy.


Większe różnice struktury emisji, w porównaniu ze średnią strukturą krajową, występują w przypadku emisji metanu i podtlenku azotu, chod gazy te, jak wspomniano, emitowane są w bardzo małych ilościach. W skali kraju, gazy te w znacznej mierze emitowane są przez działalnośd sektora rolnego. W Poznaniu działalnośd tego sektora jest marginalna. Stąd dominującym potencjalnym źródłem emisji metanu jest w Poznaniu gospodarka ściekami i odpadami komunalnymi. Natomiast praktycznie nie występuje na terenie miasta emisja N2O (poza śladową emisją z procesów spalania paliw). W mieście nie ma bowiem ani rozwiniętej działalności rolniczej, ani technologii przemysłowych, które potencjalnie są "punktowymi' źródłami emisji tego gazu.

Ten artykuł ma więcej niż jedną stronę. Wybierz poniżej kolejną, żeby czytać dalej