Uniwersytet im. Adama Mickiewicza
Początki szkolnictwa akademickiego w Poznaniu datują się na rok 1519, kiedy to na Ostrowie Tumskim biskup Jan Lubrański założył Akademię, którą później - od jego imienia - nazwano Akademią Lubrańskiego. Uczelnia ta, będąca duchową poprzedniczką dzisiejszego Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza, przetrwała do roku 1780. Akademia Lubrańskiego nie była jednak w pełnym znaczeniu tego słowa uniwersytetem.
Status uniwersytecki, na mocy przywileju królewskiego Zygmunta III Wazy z dnia 28 października 1611 roku, zyskało utworzone w 1573 roku Kolegium Jezuickie. Na podstawie kolejno potwierdzanych przywilejów - Jana Kazimierza w 1650 r. i Jana III Sobieskiego w 1678 r. - w Kolegium nadawano stopnie i tytuły magistra oraz doktoraty. Organizatorem i pierwszym rektorem tej uczelni był ks. Jakub Wujek, autor znanego przekładu Biblii na język polski. Wielkopolanie zabiegali o utworzenie uniwersytetu także w okresie działania Komisji Edukacji Narodowej oraz w czasie zaboru pruskiego. Próby te jednak kończyły się fiaskiem.
Tradycje akademickie Poznania kontynuowało założone w 1857 roku Poznańskie Towarzystwo Przyjaciół Nauk, które doprowadziło do tego, że 7 maja 1919 roku, 400 lat po założeniu Akademii Lubrańskiego i 308 lat po formalnym powołaniu do życia uniwersytetu w Poznaniu, odbyła się w Poznaniu uroczysta inauguracja pierwszego roku akademickiego w nowo powstałej Wszechnicy Piastowskiej, przemianowanej w 1920 roku na Uniwersytet Poznański. Pierwszym wydziałem, który rozpoczął działalność dydaktyczną od razu po inauguracji, był wielokierunkowy Wydział Filozoficzny. Spośród jego profesorów wybrano pierwszego rektora, którym został prof. Heliodor Święcicki. W okresie międzywojennym kształcono studentów na pięciu wydziałach w zakresie: prawa i ekonomii, medycyny, humanistyki, matematyki i nauk przyrodniczych oraz rolnictwa i leśnictwa.
W roku 1939 władze okupacyjne zamknęły polskie szkoły wyższe, w tym także Uniwersytet Poznański. Mimo to w warunkach okupacyjnych, w ramach tajnego Uniwersytetu Ziem Zachodnich, udało się wykształcić ponad 2.000 studentów. Uniwersytet wznowił swoją działalność zaraz po ustaniu działań wojennych w Poznaniu, przyjmując 4.000 studentów. Po kilku latach odłączono od uczelni kilka fakultetów, z których utworzono odrębne szkoły wyższe: Akademię Medyczną, Akademię Rolniczą i Akademię Wychowania Fizycznego. Uniwersytet (od 1955 roku jako Uniwersytet im. Adama Mickiewicza) przetrwał okres osłabienia jego struktur i pozostając główną uczelnią Poznania, stopniowo zyskiwał na znaczeniu w systemie polskiego szkolnictwa wyższego. Obecnie liczba studentów wynosi prawie 50 tysięcy.
Aula Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu - budynek nawiązujący stylem do renesansu niderlandzkiego, wzniesiony został w latach 1909 - 1910. Dzięki doskonałej akustyce, mieszcząca ok. 1.000 osób aula zyskała miano jednej z najlepszych sal koncertowych w Europie. W czasie walk o Poznań w 1945 roku Collegium Minus wraz z Aulą uległy uszkodzeniom. Najbardziej ucierpiało wnętrze auli. Zdecydowano się nie restaurować starej polichromii, lecz wykonać nową - jej autorem był Wacław Taranczewski. Do dziś budynek pełni funkcję sali koncertowej Filharmonii Poznańskiej a także reprezentacyjnego pomieszczenia Uniwersytetu Adama Mickiewicza oraz innych uczelni miasta. Tutaj odbywa się od 1952 roku Międzynarodowy Konkurs Skrzypcowy im. Henryka Wieniawskiego.
Uniwersytet im Adama Mickiewicza
ul.Wieniawskiego 1, 61-712 Poznań
tel. (61)829 40 00
www.uam.edu.pl