Prof. dr hab. inż. Piotr Wolański, gen. Mirosław Hermaszewski (Polska)

Prof. dr hab. inż. Piotr Wolański, profesor nauk technicznych, jest kierownikiem Zakładu Silników Lotniczych Wydziału Mechanicznego Enrgetyki i Lotnictwa Politechniki Warszawskiej oraz profesorem w Instytucie Lotnictwa w Warszawie. Zajmuje się naukowo spalaniem, wybuchami, silnikami spalinowymi, napędami lotniczymi i kosmicznymi, astrofizyką, astronautyką oraz badaniami kosmosu.

Był wieloletnim członkiem zespołów specjalistycznych dziedzin naukowych w Komitecie Badań Naukowych, Komisji Senackiej ds. Współpracy z Zagranicą w Politechnice Warszawskiej, wiceprzewodniczącym Komitetu Badań Kosmicznych i Satelitarnych przy Prezydium Polskiej Akademii Nauk, a od 2003 r. pełni funkcję przewodniczącego. W latach 2001-2005 był członkiem Zespołu Konsultacyjno-Koordynującego do Spraw Przestrzeni Kosmicznej przy Prezesie Rady Ministrów RP. Odbył 6 długoterminowych staży naukowo-badawczych: 1 w Institute of Theoretical and Applied Mechanics, Siberian Division of the USSR Academy of Sciences, Novosibirsk (ZSRR) i 5 w USA at the University of Michigan, Ann Arbor. Ponadto jest członkiem Senatu Wyższej Szkoły Oficerskiej Sił Powietrznych w Dęblinie, Międzynarodowej Akademii Astronautycznej (International Astronautical Academy - Paryż), Rady Dyrektorów IDERS (Institute of Dynamics of Explosions and Reactive Systems) USA, Grupy Doradczej Programu NACRE (New Aircraft Concepts Research), Rad Naukowych: OBR "BOSMAL" Bielsko-Biała, Centrum Badań Kosmicznych PAN oraz Instytutu Lotnictwa.

Jest autorem lub współautorem ponad 300 publikacji, promotorem 16 prac doktorskich, recenzentem wielu projektów badawczych i publikacji naukowych. Kierował wieloma pracami badawczymi w tym również pracami finansowanymi przez MNiSW. Za osiągnięcia naukowo-dydaktyczne odznaczony został: Złotym Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski, i Złotym Krzyżem Zasługi, Medalem Komisji Edukacji Narodowej, Złotym Medalem "Za Zasługi Dla Obronności Kraju"oraz wieloma medalami resortowymi. W 1997 roku otrzymał tytuł Doktora Honoris Causa Technicznego Uniwersytetu w Baku.


Gen. Mirosław Hermaszewski, absolwent Szkoły Orląt w Dęblinie, pilot samolotów myśliwskich. W latach 70. dowodził 11 pułkiem myśliwców we Wrocławiu i z tego stanowiska trafił do grupy kandydatów na kosmonautów.

W dniu 27 czerwca 1978 r., wystartował do lotu w kosmos z kosmodromu Bajkonur wraz z Rosjaninem Piotrem Klimkiem, na statku Sojuz-30 pełnił funkcję inżyniera pokładowego. Załoga połączyła się ze stacją orbitalną Salut-6 i na jej pokładzie wykonano zaplanowany program naukowy. Lot trwał 8 dni, dokonano 126 okrążeń ziemi. Przy okazji ustanowiono kilka rekordów Polski (zatwierdzonych przez FAI - Międzynarodową Federację Lotniczą) m.in. wysokości - 363 km; prędkości lotu - 28 tyś km/h; tj., ok. 8 km/s; długotrwałości lotu - 190 godzin 03 minuty i 04 sekundy; zasięg lotu orbitalnego 5.273.257 km i inne. Po locie kosmicznym Mirosław Hermaszewski podjął służbę w Sztabie Generalnym WP.
Później był zastępcą dowódcy Korpusu Obrony Powietrznej, a kolejno komendantem Dęblińskiej Szkoły Orląt - na tym samym stanowisku otrzymał nominację generalską, po czym powierzono mu obowiązki zastępcy dowódcy Wojsk Lotniczych i OP.

Od 1979 roku jest Członkiem Komitetu Badań Kosmicznych i Satelitarnych PAN. Jest także założycielem i członkiem Międzynarodowego Stowarzyszenia Uczestników Lotów Kosmicznych (ASE), a w latach 1966-2000 i od 2006 roku do chwili obecnej Członkiem Komitetu Wykonawczego ASE. Był także prezesem Polskiego Towarzystwa Astronautycznego 1986-1990 i przewodniczącym Krajowej Rady Lotnictwa 1998-2000.

W czasie 40 letniej służby w Lotnictwie Mirosław Hermaszewski latał na wielu typach szybowców i samolotów. Wykonywał też loty zapoznawcze na samolotach bojowych innych Państw m.in. na F-16, F18, Mirage 2000-5, SU-27. Ostatni lot pożegnalny odbył na pokładzie myśliwca MiG-29UB, 5 października 2005 r. Łącznie w powietrzu spędził za sterami 2047 godzin i 47 minut, wykonał 3473 starty i lądowania. Obecnie lata okazyjnie na samolotach sportowych i szybowcach.

Ten artykuł ma więcej niż jedną stronę. Wybierz poniżej kolejną, żeby czytać dalej