Superseniorzy 2014
Stanisław Atlasiński ur. 9 kwietnia 1919 roku w miejscowości Kray niedaleko Essen w niemieckiej Westfalii, zmarł 28 października 2017 roku
Najstarszy żyjący zawodnik Lecha Poznań. Był wychowankiem KPW Poznań w okresie międzywojennym. W czasie okupacji hitlerowskiej uczestniczył jako członek dębieckiej drużyny w miejskich rozgrywkach konspiracyjnych. Sportową karierę kontynuował jako pracownik PKP w klubach KKS i ZZK Poznań. W barwach Kolejorza zaliczył 6 występów w ekstraklasie, zdobywając jednego gola. Był wielokrotnym reprezentantem piłkarskiej drużyny miasta Poznania.
Witold Dziamski ur. 16 stycznia 1933 roku w Grudziądzu, zmarł 17 listopada 2020 roku.
Z lekkoatletyką związany był od czasów nauki w Liceum Ogólnokształcącym im. Karola Marcinkowskiego w Poznaniu. W roku 1950 zdobył tytuł Mistrza Polski Juniorów w biegu na 200 m ppł. Rekordzista Okręgu i Polski na tym dystansie. W roku 1955 ukończył studia z tytułem inżyniera na Wydziale Budowy Maszyn Politechniki Poznańskiej. Poza pracą zawodową podjął działalność jako trener lekkiej atletyki w KS "Energetyk". Wychowawca wielu mistrzów oraz reprezentantów Polski, m.in. Tadeusza Zielińskiego - uczestnika Igrzysk Olimpijskich w Monachium oraz całej rzeszy młodych lekkoatletów. Od roku 1974 do dziś związany z lekkoatletyką w Olimpii Poznań - jako trener, później trener koordynator, a także kierownik sekcji. Wiceprezes Wielkopolskiego Związku Lekkiej Atletyki (od 2003), prezes Stowarzyszenia LA "Olimpia". Wielokrotnie nagradzany Odznakami "Zasłużony Działacz Kultury Fizycznej" oraz Brązowym, Srebrnym i Złotym Krzyżem Zasługi (2004 r.).
Wiktor Haglauer ur. 26 stycznia 1931 roku w Poznaniu
W 1958 roku został mistrzem Polski, grając w drużynie koszykówki KKS Lech Poznań. W wieku 29 lat objął seniorską drużynę, zdobywając jako trener wicemistrzostwo Polski. Przez 30 lat swojej pracy trenerskiej w klubie KKS Lech Poznań zdobywał wielokrotnie mistrzostwo i wicemistrzostwo Polski. Jako jedyny trener prowadził jeden zespół przez 30 lat w I lidze. Pracował również jako nauczyciel wychowania fizycznego w I Liceum Ogólnokształcącym im. K. Marcinkowskiego. Wychował wielu reprezentantów Polski. Otrzymał liczne wyróżnienia za swoją pracę, m.in. Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski.
doc. dr Janusz Jackowski ur. 25 grudnia 1930 roku w Poznaniu
Swoją przygodę ze sportem - lekkoatletyką rozpoczął w 1948 roku.
Od 1956 roku był związany jako trener i wykładowca z Wyższą Szkołą Wychowania Fizycznego (późniejszą Akademią Wychowania Fizycznego). W latach 1969 - 1972 pełnił funkcję kierownika wyszkolenia w Polskim Związku Lekkiej Atletyki, kierując przygotowaniami do letnich Igrzysk Olimpijskich w Monachium (1972 r.). W kolejnych latach był także delegatem technicznym IAAF (International Amateur Athletics Federation). W latach 1991-2006 członek Zarządu Wielkopolskiego Stowarzyszenia Sportowego. Był wieloletnim trenerem lekkiej atletyki w klubie AZS Poznań, specjalizował się w biegach średnich i długich. Opracował własny, skuteczny system treningowy dla biegaczy, opisany w "Zarysie lekkoatletyki", do dziś aktualnym podręczniku dla trenerów, nauczycieli i studentów. Ogromną i chyba najbardziej pamiętaną zasługą doc. dr. Janusza Jackowskiego jest skupienie w WSWF, potem AWF, wybitnych lekkoatletów lat 70. Dzięki jego śmiałej i nietypowej jak na owe czasy inicjatywie w Uczelni studiowali tacy giganci lekkiej atletyki jak Władysław Komar, Władysław Kozakiewicz, Bronisław Malinowski czy Tadeusz Ślusarski (złoci medaliści olimpijscy) i wielu innych wybitnych zawodników, którzy w trakcie studiów osiągali swoje największe sukcesy. 22 lutego 2011 r. doc. dr Janusz Jackowski został uhonorowany Złotym Medalem "Za zasługi dla polskiego ruchu olimpijskiego". Do dziś działa w Polskim Komitecie Olimpijskim oraz Polskim Związku Lekkiej Atletyki, jest także nieustająco zaangażowany w edukację nauczycieli, instruktorów i trenerów.
Antoni Karwacki ur. 9 maja 1932 roku w Ostrowie Wielkopolskim, zmarł 24 października 2021 roku
Z Poznaniem związał się w wieku 19 lat. Działał w poznańskich klubach: Warcie, Przemysławie i w Pocztowcu, był prezesem Surmy. W 1978 roku został prezesem Polskiego Związku Hokeja na Trawie i pełnił tę funkcję do 1988 roku. Za jego kadencji polski hokej odnotował największe triumfy na arenie międzynarodowej. Znakomicie popularyzuje sport, w szczególności hokej na trawie. Antoni Karwacki jest honorowym prezesem PZHT.
doc. dr Andrzej Koniarek ur. 24 maja 1924 roku w Jastrzębi koło Kutna, zmarł 14 lipca 2019 roku
Trener piłki ręcznej i działacz sportowy, trener AZS Poznań (1952 - 1966). "Siódemka" tego klubu przez kilka sezonów grała w pierwszej lidze. Od 1956 roku związany jako wykładowca, dziekan i prorektor z Wyższą Szkołą Wychowania Fizycznego w Poznaniu (późniejszą Akademią Wychowania Fizycznego). W ramach pracy dydaktycznej wychował wielu instruktorów i trenerów piłki ręcznej. W latach 1958 - 1968 pełnił funkcję prezesa i wiceprezesa Okręgowego Związku Piłki Ręcznej. W okresie 1958 - 1963 członek Rady Trenerów ZPRP, od roku 2008 wiceprezes Stowarzyszenia Absolwentów AWF w Poznaniu. Odznaczony Krzyżem Kawalerskim OOP, uhonorowany Złotą Odznaką Zasłużonego Działacza Kultury Fizycznej i Diamentową Odznaką ZPRP (1984).
Feliks Krystkowiak ps. ''Sztachetka'' ur. 9 maja 1925 roku w Nadrenii-Westfalii, zmarł 20 października 2015 roku
Znakomity bramkarz poznańskiej Warty przygodę z piłką nożną rozpoczął na obczyźnie, występując jako nastolatek w drużynie niemieckiego SV Rohlinghausen, w której grało wielu zawodników polskiego pochodzenia. Do Poznania przyjechał po wojnie w 1945 roku i został zawodnikiem Warty. Z nią odnosił największe sukcesy - wicemistrzostwo Polski w 1946 i mistrzostwo w 1947 roku. Feliks Krystkowiak był ostatnim żyjącym członkiem tej mistrzowskiej ekipy warciarzy. W ''zielonych'' barwach zagrał w sumie aż w 529 meczach, wystąpił też 48 razy w reprezentacji stolicy Wielkopolski. W klubie z Drogi Dębińskiej przez wiele lat szkolił swoich następców. Jest żywą legendą Warty Poznań.
Ryszard Kunze ur. 12 grudnia 1939 roku w Wejherowie
Znakomity szermierz i trener szermierki, olimpijczyk na igrzyskach w Rzymie w 1960 roku. Jest absolwentem poznańskiej Akademii Wychowania Fizycznego. Na planszach całego świata reprezentował barwy Warty Poznań. Na igrzyskach w Rzymie wystąpił w narodowej reprezentacji florecistów. Zdobył tytuł wicemistrza świata w 1965 roku na turnieju w Paryżu, a rok później został też indywidualnym mistrzem Polski we florecie. Po zakończeniu kariery zawodniczej w roli trenera poznańskiej Warty wychował kilka pokoleń znakomitych szermierzy.
Prof. dr hab. Zygmunt Przybylski ur. 28 kwietnia 1937 roku w Poznaniu
Laureat honorowego odznaczenia Kalos Kagathos, potrafił i potrafi nadal skutecznie łączyć wartości sportowe z intelektualnymi. Sport w życiu profesora był zawsze i jest nadal na poczesnym miejscu. W młodości zawodnik AZS Poznań, odnosił wiele sukcesów, startując w konkurencji skoku o tyczce i wielobojach lekkoatletycznych. Będąc studentem, reprezentował uczelnię w lekkiej atletyce, koszykówce, siatkówce i pływaniu. W latach 1955 - 1999 członek, a w latach 1988 - 1999 także prezes AZS Organizacja Środowiskowa w Poznaniu. Jest jednym z przedstawicieli Polski w FISU (Międzynarodowej Organizacji Sportowej Studentów), a od 1972 roku - członkiem Komisji Medycznej FISU. Ponadto od 1999 roku jest członkiem Krajowej Komisji Antydopingowej. Przez 8 lat pełnił funkcję Prezesa Wielkopolskiego Stowarzyszenia Sportowego.
Henryk Skrobański ur. 29 października 1936 roku w Pińsku
Absolwent WSWF Poznań. Guru poznańskiej siatkówki. Wieloletni (1963 - 2003) wykładowca poznańskiej Akademii Wychowania Fizycznego w Zakładzie Zespołowych Gier Sportowych. W latach 1965 - 1974 prowadził treningi w Posnanii. Od 1976 aż do 2008 roku pracował w sekcji kobiecej siatkówki AZS AWF Poznań, nadając jej wymiar ligowy. W 2003 roku był współtwórcą największego sukcesu siatkarek AZS AWF w postaci wicemistrzostwa Polski. Zespół pod wodzą Henryka Skrobańskiego zdobywał też kilkanaście razy Akademickie Mistrzostwo Polski. Był trenerem uniwersjadowej reprezentacji kraju.
Wanda Skrzydlewska ur. 25 grudnia 1932 w Rawiczu, zmarła 22 grudnia 2014 roku
Po ukończeniu studiów w Wyższej Szkole Wychowania Fizycznego w Poznaniu podjęła w roku 1958 pracę w Szkole Podstawowej nr 1 jako nauczyciel wychowania fizycznego. W ramach SKS rozpoczęła od podstaw szkolenia dziewcząt w gimnastyce artystycznej. W 1965 roku z jej inicjatywy powołana została pierwsza sekcja sportowa gimnastyki artystycznej w KS "Energetyk" Poznań. Od 1982 pracowała w Szkole Mistrzostwa Sportowego w Poznaniu. W okresie swojej wieloletniej działalności trenerskiej była również członkiem Zarządu Polskiego Związku Gimnastycznego, gdzie stworzyła struktury organizacyjne do rozwoju tej dyscypliny w Polsce. Trenowała Kadrę Narodową w gimnastyce olimpijskiej. Do najbardziej utytułowanych wychowanek Wandy Skrzydlewskiej można zaliczyć m.in. Elizę Białkowską - uczestniczkę igrzysk olimpijskich w roku 1988 i 1992. Z inicjatywy Prezydenta Miasta Poznania Andrzeja Wituskiego i Wandy Skrzydlewskiej od 1974 roku organizowany był w poznańskiej Arenie Międzynarodowy Turniej Wiosny w gimnastyce artystycznej, w którym startowały najsilniejsze reprezentacje z Rosji, Ukrainy, Bułgarii, Kanady i innych państw.
Wojciech Skrzypczyński ur. 20 czerwca 1938 roku w Kaliszu, zmarł 26 kwietnia 2014 roku
W latach 1972 - 2005 działacz sportowy, wieloletni dyrektor i prezes, a od 2007 roku Prezes Honorowy KS Posnania Poznań. Do najradośniejszych chwil przeżytych w Klubie zalicza m.in. zdobycie Pucharu Polski przez siatkarzy w meczu z "Legią", trenowaną wówczas przez Huberta Wagnera; wywalczenie mistrzostwa Polski przez juniorów w rugby w 1973 roku; zdobywanie przez zawodników Klubu medali na igrzyskach olimpijskich i mistrzostwach świata w kajakarstwie, wioślarstwie i sportach motorowodnych. Poza Klubem udzielał się także w Wielkopolskim Stowarzyszeniu Sportowym i Polskim Związku Kajakowym.
Stanisław Szafarkiewicz ur. 14 listopada 1926 roku w Tomiczkach, zmarł 2 września 2019 roku
Przed rozpoczęciem wojny ukończył Szkołę Powszechną i dostał się do Gimnazjum Bergera. W 1942 wstąpił do Armii Krajowej - został przydzielony do II Kompanii. Po wojnie ukończył gimnazjum i zdał maturę. Uzyskał tytuł dyplomowanego nauczyciela wychowania fizycznego, a następnie w 1956 roku stopień magistra wychowania fizycznego. W 1950 roku podjął pracę w Akademickim Związku Sportowym jako trener koszykówki. Pracował tam do emerytury. Od roku 1964 był nauczycielem WF-u na Uniwersytecie im. A. Mickiewicza, gdzie w latach 1981 - 1987 pełnił funkcję kierownika Studium. Przeszedł na emeryturę 1.10.1987 roku, ale nadal kontynuował swoją pracę.
Werner Urbański ur. 3 grudnia 1934 roku w Betsche (Pszczewie) koło Międzyrzecza
Swoją życiową pasję, jaką było pływanie, realizował pracując w sekcjach pływackich Szkolnego Związku Sportowego, KS "Warta", KKS "Lech", Szkole Podstawowej nr 14 w Poznaniu, Szkole Mistrzostwa Sportowego w Krakowie i w Poznaniu, Klubie Sportowym Mőlundal Allmena Sim Salsskapp - Mőlundal koło Gőteborga w Szwecji i sekcji pływackiej UAM w Poznaniu (triathlon). Szkoleni przez niego zawodnicy wielokrotnie ustanawiali rekordy kraju i zdobywali tytuły mistrzów Polski. Jego twórcza i konsekwentna praca w Szkole Mistrzostwa Sportowego w Poznaniu (od 1982 r.) szybko przyniosła efekty w postaci wyszlifowania talentów sportowych późniejszych wybitnych pływaków, m.in. Artura Wojdata (brązowego medalisty Igrzysk Olimpijskich w Seulu) i Rafała Szukały (srebrnego medalisty Igrzysk Olimpijskich w Barcelonie). W latach 1999 - 2002 powołano go do prowadzenia przygotowań olimpijskich kadry narodowej Polski, m.in. z Otylią Jędrzejczak w składzie.
Henryk Wróbel ur. 19 grudnia 1934 roku w Poznaniu
Znakomity piłkarz i trener w poznańskim Lechu, był wychowankiem fabrycznego klubu HCP w latach 1948 - 51. Z Lechem związał się w 1952 roku i jest mu wierny do dziś z dwuletnią przerwą na służbę wojskową w Zawiszy Bydgoszcz. W roli piłkarza zaliczył 13 sezonów w pierwszej drużynie Kolejorza. Na poziomie ekstraklasy zagrał w 75 meczach. Po zakończeniu kariery zawodniczej znakomicie sprawdził się w roli szkoleniowca młodzieży. Jako trener zdobył z juniorami Lecha Poznań tytuł mistrza Polski w 1995 roku, co było pierwszym takim sukcesem w tej kategorii wiekowej w dziejach Kolejorza.
Henryk Zielazek ur. 14 grudnia 1919 roku w Sadach koło Poznania, zmarł 11 października 2014 roku w Poznaniu
W wieku 11 lat w 1930 roku został zawodnikiem w KH Lechia Poznań u trenera Szymańskiego. Wykazywał się dużymi i wszechstronnymi zdolnościami do uprawiania sportu i to złożyło się na uzyskiwanie dobrych wyników w różnych dyscyplinach sportu. Uprawiał w większym lub mniejszym zakresie także hokej na lodzie, lekkoatletykę, tenis, żeglarstwo, biegi, piłkę ręczną, a nawet sport motorowy. Jednakże największą jego miłością był hokej na trawie. Już jako niespełna 17-latek w 1936 roku uzyskał uprawnienia instruktorskie na kursie w Sierakowie. Jako zawodnik do okresu II wojny światowej związany był z drużynami hokeja na trawie, takimi jak wspomniana Lechia, oraz WKS Poznań, który w 1935 roku przejął Lechię. Natomiast tuż po wojnie grał w reaktywowanej Lechii Poznań. Następnie od 1948 roku w KS Włókniarz Poznań i po przejęciu jego sekcji hokejowej przez GWKS Poznań do 1954 roku grał w tym klubie wojskowym. Kolejnym etapem w życiu zawodnika była gra we współtworzonej przez niego sekcji hokejowej AZS Oddział Środowiskowy Poznań. Ostatecznie karierę zawodniczą kończył w 1960 roku w WKS Grunwald Poznań. Jako zawodnik dostąpił zaszczytu reprezentowania Polski. Był w 1948 roku zawodnikiem drużyny narodowej, która rozegrała pierwszy mecz międzypaństwowy w Pradze z Czechami. Później były długie lata pracy szkoleniowej. Henryk Zielazek wychował kilka pokoleń zawodników, w tym reprezentantów Polski.